-
Volg
Volgend
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
Rimpelingen
Rimpelingen verwijst niet alleen naar de lach- en zorgrimpels die je op een bepaalde leeftijd hebt, maar ook naar de rimpelingen die op het wateroppervlak ontstaan wanneer je een steen in het water hebt gegooid. Iedereen veroorzaakt rimpelingen in het leven van anderen, de hele dag door en een leven lang. Vaak gebeurt dit onbewust, door iets te zeggen of niet te zeggen, door iets te doen of niet te doen. Met mijn columns gooi ik bewust een steentje in het water en hoop dat de golven zich in brede cirkels verbreiden.
Mijn man wil naar het Wereldkampioenschap atletiek kijken, dat plaatsvindt in het Olympisch Stadion van Londen. Het is even na tienen en nog net op tijd voor de finale van de honderd meter mannen zien we hoe alle acht de deelnemers als filmsterren uit de coulissen komen. Als laatsten verschijnen de verguisde Justin Gatlin, het […]
In het begin van dit jaar schreef ik dat ik een beetje genoeg had van alle nieuws dat de hele dag op ons afgevuurd wordt. Ik was oververzadigd en besloot de papieren Aachener Nachrichten niet meer in te kijken, mijn dagelijkse digitale uitgave van De Standaard op te zeggen en een abonnement te nemen op […]
In de filmzaal kijk ik naar acht opeenvolgende dagen uit het leven van Paterson. We zijn op ongeveer drie vierde van de bijna twee uur durende film. Hoe saai kan het leven zijn, denk ik. Moet er niet nog iets ergs gebeuren? Hoort hier geen omwenteling te komen? Het leven van Paterson, een jonge, […]
Het nieuws heeft me altijd oprecht geïnteresseerd. Ook als jonge moeder vond ik het belangrijk op de hoogte te blijven van wat er in de wereld gebeurde. Ik had zelfs het idee dat dat ook redelijk lukte; dat ik via kranten, radio en televisie goed werd geïnformeerd en een goed beeld had van de realiteit. […]
Het plan was dat ik als laatste bericht voor dit jaar nog eens iets plezierigs zou plaatsen. Iets humoristisch. Over mijn man bijvoorbeeld, want dat lezen jullie blijkbaar graag. Op dinsdagmorgen was ik om zeven uur opgestaan. Ik had goed geslapen en mijn humeur was navenant. (Dat verdient enige aandacht want dat gebeurt niet alle […]
Met zeven Duitse dames zit ik bij S. thuis aan het ontbijt. Ik ken hen van haar vorige verjaardagen. Het zijn niet de mensen die ik zelf zou uitzoeken maar ik probeer er het beste van te maken en wijd me volledig aan wat me bij dit soort gelegenheden het beste ligt: luisteren. Met verve […]
De Olympsiche Spelen hebben iets magisch. Vooral voordat ze begonnen zijn. Iedere keer neem ik me voor toch zeker het zwemmen en atletiek te gaan volgen. Als het kan ook het schoonspringen, turnen en judo. Weer op de hoogte zijn van de beste tijden en de nieuwste technieken, al die prachtige lichamen kunnen bewonderen, mogen […]
We hadden afgesproken dat ik de aalbessen zou plukken. Dat is ook niet meer dan normaal. Een goede ploeg werkt samen en mijn man had de struiken al geplant en ze alles gegeven wat ze nodig hadden. Ik zou de bessen op zondagochtend oogsten en op zondagavond tijdens het voetbal tot gelei verwerken. Ik had […]
Koorts waart rond in deze contreien. Voetbalkoorts. En ik ben er ook door aangestoken. België en Duitsland spelen allebei mee voor het Europees kampioenschap en ik krijg daar chauvinistische gevoelens van. Anders ben ik echt niet zo. Maar nu! België móet het beter doen dan Duitsland. Wat denken ze wel. Wij staan wel vóór op […]
De deuren van mijn kleerkast staan wagenwijd open. Ik twijfel over wat ik zal dragen. Eind april en sneeuw, dan doe je toch geen zomerkleren aan, zelfs geen tussenseizoenkleren. En in winterkleren heb ik ook geen zin. Het eeuwige probleem van de schoenen doemt ook weer op. Ik kijk nog eens naar buiten, stel vast […]
INGRID VANDERKRIEKEN
Ingrid Vanderkrieken 