Rimpelingen
Rimpelingen verwijst niet alleen naar de lach- en zorgrimpels die je op een bepaalde leeftijd hebt, maar ook naar de rimpelingen die op het wateroppervlak ontstaan wanneer je een steen in het water hebt gegooid. Iedereen veroorzaakt rimpelingen in het leven van anderen, de hele dag door en een leven lang. Vaak gebeurt dit onbewust, door iets te zeggen of niet te zeggen, door iets te doen of niet te doen. Met mijn columns gooi ik bewust een steentje in het water en hoop dat de golven zich in brede cirkels verbreiden.
Volg mijn blog
-
Boude beweringen
Iedere ochtend bij het ontbijt bestudeer ik de digitale krant De Standaard terwijl mijn man tegenover me de papieren Aachener Nachrichten leest. De radio blijft daarbij meestal uit – je kan ook een te grote hoeveelheid nieuws te verwerken krijgen, vinden wij. Die vredige stilte aan tafel bevalt ons wel. Ik heb altijd wat tijd nodig om op gang […]
-
Poëzieweek
Duif Het had geonweerd en de straat was nat,het asfalt lag als water aan de oevervan het trottoir, waar plechtig tradeen duif en koerde als een kind, maar droever. De hemel boven ’t park werd licht,de bomen stonden groen, afzonderlijken ieder leek een bos, zo bol zo wonderlijken in zichzelf gekeerd, prevelend opgericht. Ik liep […]
-
Ademloos
Een maand of twee geleden kocht ik een nieuwe agenda, of nee, twee agenda´s om precies te zijn, een persoonlijke en, hoewel ons huishouden nog maar uit twee personen bestaat, een gezinskalender, iets waar lange tijd geen behoefte aan bestond omdat ik alle afspraken van ieder lid van ons gezin kon onthouden, daar zelfs prat […]
-
Jaaroverzicht in zesentwintig letters – 2020
Aandacht: kon ik nergens bijhouden. Als gevolg daarvan weinig boeken gelezen. Ook veel vergeten van wat me werd verteld. Vraag maar aan de kinderen. Boris: net zo warrig als zijn haar. Corona-project: sinds de zomer hebbben we een overdekt terras. Met een terrasverwarmer op gas plus een open haard ook in de winter heel goed […]
-
Onder de donsdeken
Al sinds een paar jaar ga ik iedere avond met dezelfde gedachte slapen: morgen begin ik eraan. Nadat ik me heb uitgekleed en daarna in mijn nachtkledij de manshoge spiegel in de slaapkamer passeer, trek ik namelijk steeds dezelfde conclusie: er moet iets veranderen. En wel per direct. Morgen stop ik met snoepen, en morgen […]
-
Wintervest en lentemodus
Al sinds meer dan een week gaat het grootste gedeelte van mijn vrijgekomen tijd naar het afschuimen van Duitse, Belgische en Nederlandse nieuwssites. Wij wonen in België, dichtbij het Drielandenpunt in Vaals, en werken in Duitsland, vandaar. De stapel ongelezen boeken daarentegen blijft onaangeroerd. In de gegeven omstandigheden kan ik me niet concentreren op het […]
-
Mysterie
De statistieken op WordPress bekijken is een interessante bezigheid. Van elk bericht dat ik plaats, kan ik nagaan hoe vaak en in welk land het wordt bekeken. Ik weet nooit wíe er leest, maar weet wel dat er in Nederland evenveel gelezen wordt als in België. Ik kan ook zien dat mijn blog elke dag […]
-
Sevilla
Nadat ik Duitse vrienden had verteld waar we na Pasen naartoe zouden gaan, barstten ze – midden in de foyer van het Grenzlandtheater – spontaan uit in luid gezang. “Sie will ja nach Sevilla” is een carnavalslied dat ik tot hun grote verbazing nog niet kende. Daarom brachten ze het eensgezind nogmaals ten gehore. Ze begonnen […]
-
World Poetry Day 2018
Voor wie dit leest Gedrukte letters laat ik U hier kijken, maar met mijn warme mond kan ik niet spreken, mijn hete hand uit dit papier niet steken; wat kan ik doen? Ik kan U niet bereiken. O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen. Kom, leg Uw hand op dit papier; mijn huid; […]
-
Plaatsvervangende schaamte
Nog eens naar de film geweest: In The Square, de winnaar van de Gouden Palm en nu ook beste Europese film van het jaar, volgen we een week lang het leven van Christian Nielsen, een gescheiden vader van twee dochters en de zelfbewuste, gerespecteerde hoofdcurator van een museum voor hedendaagse kunst in Stockholm. Hij bevindt […]
INGRID VANDERKRIEKEN
Ingrid Vanderkrieken 