Rimpelingen
Rimpelingen verwijst niet alleen naar de lach- en zorgrimpels die je op een bepaalde leeftijd hebt, maar ook naar de rimpelingen die op het wateroppervlak ontstaan wanneer je een steen in het water hebt gegooid. Iedereen veroorzaakt rimpelingen in het leven van anderen, de hele dag door en een leven lang. Vaak gebeurt dit onbewust, door iets te zeggen of niet te zeggen, door iets te doen of niet te doen. Met mijn columns gooi ik bewust een steentje in het water en hoop dat de golven zich in brede cirkels verbreiden.
Beste mijnheer Weyts, Een tijdje geleden bracht u de slecht uitvallende resultaten van de KOALA-test in vooral de grootsteden rechtsreeks in verband met het niet-spreken van het Nederlands in anderstalige gezinnen. U stelde zelfs voor daar financiële gevolgen aan te verbinden. Op uw website formuleert u het als volgt: “Enerzijds kunnen we de ouders proberen te stimuleren, maar naast…
Arno. Arno ging dood. Het zat eraan te komen. Iedereen kon zien hoe slecht hij eraan toe was. Toch bleef hij zingen. The lonely gigolo. Ik heb daar grote bewondering voor. Boek. In het voorjaar verscheen mijn boek Duiven komen altijd terug. Ik ben fier op wat het geworden is en word gelukkig van de goede…
Net toen ik aan de ontbijttafel in gedachten allerlei excuses zat te verzinnen om maar niet met schrijven te hoeven beginnen (ik moet dringend een stukje inleveren over energie maar de angst voor het witte blad zit er nog altijd wel wat in), begon mijn man over zelfgebakken brood. Over hoe lekker het brood van…
Op donderdag 3 november ben ik van 15.00 tot 16.30 uur aanwezig in de Standaard Boekhandel van Lommel. Ik beloof dat ik me niet achter mijn boek zal verschuilen.
Dat ik de krant lezen geen onverdeeld genoegen meer vind, heb ik hier al meer dan eens geschreven. Toch heb ik mijn abonnement nog altijd niet opgezegd. Vorige week scheelde het nochtans niet veel, zeker niet toen ik de zoveelste column las waarvan ik voelde dat de maker tot in zijn tenen had moeten zoeken…
A: Ademloos. De titel van het eerste bericht dat ik dit jaar plaatste. Het ging over mijn agenda, en over hoe corona me soms de adem benam. Dat gevoel heb ik nog steeds. B: Beekdalen. In april gingen we wandelen in de beekdalen van het land van Herve. Ik heb afgezien maar toch nog genoeg energie overgehouden om…
‘De meeste verhalen liggen gewoon op straat. Je moet alleen goed kijken en luisteren.’ Met die gedachte in het achterhoofd stapte ik voor het begin van de pandemie wel eens in mijn auto om naar het Kaufhof in Aken te rijden – ook wanneer ik niets nodig had. Het was een ideale plek om columns…
(variatie op een oud stokpaardje) Ik ben best sportief. Altijd geweest, eigenlijk. Toch in de zin van ‘met plezier lichamelijke activiteit beoefenen’. Als tiener deed ik mee aan zwemwedstrijden en op school was ik één van de besten in het lange afstandslopen. Ik deed ook graag grondoefeningen. Toestelturnen was dan weer minder mijn ding. Aan…
Vorige week dinsdag zijn we gaan wandelen. Niet zomaar wat kuieren, nee, echt wandelen, met wandelschoenen aan en een rugzak mee. Urenlang liepen mijn man en ik van het ene beekdal in het land van Herve naar het andere. We stapten over bospaadjes en geasfalteerde wegen, soms naast elkaar, soms achter elkaar, doorkruisten weiden met…
– En, hoe gaat het?– Och… pijn in mijn schouder, mentaal gaat het vandaag ook niet zo goed. Ik vind het toch bedrukkend allemaal.– Oei, klinkt niet zo goed. Je schouder?– Beetje overtraind, neem ik aan. Nu de sportschool dicht is, doe ik mijn oefeningen thuis. Aan de toestellen in de kelder. Er is toch…
INGRID VANDERKRIEKEN