Schrijven is het samenspel van autobiografie, overdrijven en verzinnen.
gretige lezer – niet jong, niet blits en geen speciaal beroep – meent toch te kunnen schrijven – schrijft om te begrijpen
Haar gedachten zweven naar haar vader, naar vissen en roeien, naar het blauwe schilderij. Roeiers zitten met hun rug naar het doel, bedenkt ze, anders dan kanovaarders zien ze niet waar ze naartoe moeten. Of hij dat niet bedreigend vindt, heeft ze Joos ooit eens gevraagd. Waarop hij antwoordde dat hij zo niet denkt. ‘Wij willen gewoon ritmisch en harmonisch roeien, de punt van die boot zo snel en efficiënt mogelijk over de finish krijgen. Niks zo mooi als te voelen dat de boot loopt. Je moet natuurlijk wel op koers blijven. Maar waar je vandaan roeit is niet zo interessant en waar je naartoe gaat eigenlijk ook niet.’
Nu verkrijgbaar.
Alles wat je hier leest, is gebaseerd op de waarheid, wat niet wil zeggen dat alles waar is.
Recensie – Sylvain De Bleeckere Duiven komen altijd terug, de debuutroman van Ingrid Vanderkrieken, dwingt respect af. De auteur beheerst de discipline van het schrijven. Ze verrast met fijn geboetseerde zinnen en woordkeuze; het ritme van de hoofdstukken met hun ‘springende’ chronologie voedt de nieuwsgierigheid van de lezer. De narratieve ‘sprongen’ werken als grote spaties die…
Lees verder
De verkoopster verontschuldigde zich omdat ze ons zo lang had laten wachten. Genadig nam ik haar excuses in ontvangst. We stonden er inderdaad al lang, maar stiekem was ik blij. We hadden immers zelf al wat gesnuisterd en ons daarbij nog geen moment verveeld. Opgewekt vroeg ze of ze ons kon helpen. ‘Jazeker’, haastten wij…
Lees verder
Ik bekijk en bepotel de cover van het boek. Dit is niet zomaar een boek, nee, het is een door mij geschreven boek. De cover ziet er goed uit en ik ben blij verrast, ook omdat mijn/ons idee zo mooi werd omgezet. Het boek ligt goed in de hand. Ik sla het open. Ik weet…
Lees verderINGRID VANDERKRIEKEN
Ingrid Vanderkrieken 