Rimpelingen
Rimpelingen verwijst niet alleen naar de lach- en zorgrimpels die je op een bepaalde leeftijd hebt, maar ook naar de rimpelingen die op het wateroppervlak ontstaan wanneer je een steen in het water hebt gegooid. Iedereen veroorzaakt rimpelingen in het leven van anderen, de hele dag door en een leven lang. Vaak gebeurt dit onbewust, door iets te zeggen of niet te zeggen, door iets te doen of niet te doen. Met mijn columns gooi ik bewust een steentje in het water en hoop dat de golven zich in brede cirkels verbreiden.
Volg mijn blog
-
Feest van het boek – signeersessie
Op donderdag 3 november ben ik van 15.00 tot 16.30 uur aanwezig in de Standaard Boekhandel van Lommel. Ik beloof dat ik me niet achter mijn boek zal verschuilen.
-
Hypercorrect
Dat ik de krant lezen geen onverdeeld genoegen meer vind, heb ik hier al meer dan eens geschreven. Toch heb ik mijn abonnement nog altijd niet opgezegd. Vorige week scheelde het nochtans niet veel, zeker niet toen ik de zoveelste column las waarvan ik voelde dat de maker tot in zijn tenen had moeten zoeken…
-
Kleine greep uit deugddoende reacties en twee blijmakende recensies
Recensie – Sylvain De Bleeckere Duiven komen altijd terug, de debuutroman van Ingrid Vanderkrieken, dwingt respect af. De auteur beheerst de discipline van het schrijven. Ze verrast met fijn geboetseerde zinnen en woordkeuze; het ritme van de hoofdstukken met hun ‘springende’ chronologie voedt de nieuwsgierigheid van de lezer. De narratieve ‘sprongen’ werken als grote spaties die…
-
Het is zover!
Ik bekijk en bepotel de cover van het boek. Dit is niet zomaar een boek, nee, het is een door mij geschreven boek. De cover ziet er goed uit en ik ben blij verrast, ook omdat mijn/ons idee zo mooi werd omgezet. Het boek ligt goed in de hand. Ik sla het open. Ik weet…
-
Heimelijke wens
Toen onze drie zonen kort na elkaar het huis verlieten om zelfstandig te gaan wonen, was dat wennen. Heel erg wennen. Het was ineens zo stil in huis. Niemand kwam me nog vertellen welke muziek hij nu weer had ontdekt, niemand vroeg me nog wat we gingen eten of liet kruimels achter op de trap.…
-
Gewoon op straat
‘De meeste verhalen liggen gewoon op straat. Je moet alleen goed kijken en luisteren.’ Met die gedachte in het achterhoofd stapte ik voor het begin van de pandemie wel eens in mijn auto om naar het Kaufhof in Aken te rijden – ook wanneer ik niets nodig had. Het was een ideale plek om columns…
-
Ademloos
Een maand of twee geleden kocht ik een nieuwe agenda, of nee, twee agenda´s om precies te zijn, een persoonlijke en, hoewel ons huishouden nog maar uit twee personen bestaat, een gezinskalender, iets waar lange tijd geen behoefte aan bestond omdat ik alle afspraken van ieder lid van ons gezin kon onthouden, daar zelfs prat…
-
Een kop vol corona
Dag allemaal, Hoe gaat het ermee? Het is al even geleden dat we elkaar nog spraken – hopelijk zijn jullie nog goed gezond.Hier is alles oké. Ik bedoel, we zijn nog aan het werk, hadden (nog) geen corona, en zijn flink aan de wandel. Geen vijftig kilometer op een dag, ook geen dertig, maar toch.…
-
Vakantie
Hoewel ik ooit heb beloofd regelmatig iets op Rimpelingen te posten, komt daar de laatste tijd weinig van in huis. Tot mijn grote vreugde tonen mijn statistieken dat mijn site toch vrijwel elke dag wordt bezocht. Hartverwarmend vind ik dat, en ik dank jullie daarvoor. Dat ik weinig post heeft met verschillende dingen te maken.…
-
World Poetry Day 2018
Voor wie dit leest Gedrukte letters laat ik U hier kijken, maar met mijn warme mond kan ik niet spreken, mijn hete hand uit dit papier niet steken; wat kan ik doen? Ik kan U niet bereiken. O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen. Kom, leg Uw hand op dit papier; mijn huid;…
INGRID VANDERKRIEKEN
Ingrid Vanderkrieken 