Rimpelingen
Rimpelingen verwijst niet alleen naar de lach- en zorgrimpels die je op een bepaalde leeftijd hebt, maar ook naar de rimpelingen die op het wateroppervlak ontstaan wanneer je een steen in het water hebt gegooid. Iedereen veroorzaakt rimpelingen in het leven van anderen, de hele dag door en een leven lang. Vaak gebeurt dit onbewust, door iets te zeggen of niet te zeggen, door iets te doen of niet te doen. Met mijn columns gooi ik bewust een steentje in het water en hoop dat de golven zich in brede cirkels verbreiden.

De vissen kijken niet meer naar het nieuws. Wij ook niet. Wij krijgen een indigestie van een overdaad aan actuele zaken. Daarom lezen wij enkel nog onze dagelijkse krant. Af en toe volgen we nieuwssites op het internet. Sommige artikelen uit de krant lees ik ´s ochtends voor en voorzie ik van commentaar, opdat mijn…

(Zaterdagavond, zij en hij) – Ik krijg nog een punthoofd van al dat lezen en schrijven. Waar ben ik toch mee bezig? – Tja, wat wil je dat ik daarop zeg? Dat heb je toch zelf zo gekozen? – Jaja, ik weet het wel. Maar het is me nu toch teveel. De schrijfclub, mijn blog,…

Het is al even geleden dat ik heb bericht over de vis. Wel, het gaat goed met hem. Ook met zijn vriendje is alles in orde. Ze bewegen allebei rustig door het water, eten en drinken niet meer dan nodig, gaan op tijd slapen en maken geen lawaai. Ze houden gepast afstand en gaan op…

Toen we na drie weken vakantie thuiskwamen, bleven mijn man en ik – met de koffers nog in de hand – stilstaan op ons terras. De beukenhagen waren al helemaal groen, in het gazon groeiden mooie veldbloemen en twee borders kleurden uitbundig roze, paars en wit. Het was prachtig. Toch kon ik het niet laten…

Zoals ik in mijn vorige bericht te kennen gaf, is de vis terug naar huis. Ik mis hem, maar ik weet dat hij het goed heeft en dat helpt. Zijn thuishaven bevindt zich in Aken. Aken is niet ver van hier, maar ligt toch in het buitenland. Daarom dacht ik dat de vis nog niets…

De verkoopster was in een vertrouwelijk gesprek verwikkeld met de enige andere klant in haar kledingzaak, een vrouw van ongeveer mijn leeftijd. Ze zag mij niet binnenkomen en dat kwam me best goed uit. Ik vind het niet fijn als verkoopsters op me af komen gevlogen om te vragen of ze me ergens mee kunnen…

Dat ik de krant lezen geen onverdeeld genoegen meer vind, heb ik hier al meer dan eens geschreven. Toch heb ik mijn abonnement nog altijd niet opgezegd. Vorige week scheelde het nochtans niet veel, zeker niet toen ik de zoveelste column las waarvan ik voelde dat de maker tot in zijn tenen had moeten zoeken…

‘De meeste verhalen liggen gewoon op straat. Je moet alleen goed kijken en luisteren.’ Met die gedachte in het achterhoofd stapte ik voor het begin van de pandemie wel eens in mijn auto om naar het Kaufhof in Aken te rijden – ook wanneer ik niets nodig had. Het was een ideale plek om columns…

Vorige week dinsdag zijn we gaan wandelen. Niet zomaar wat kuieren, nee, echt wandelen, met wandelschoenen aan en een rugzak mee. Urenlang liepen mijn man en ik van het ene beekdal in het land van Herve naar het andere. We stapten over bospaadjes en geasfalteerde wegen, soms naast elkaar, soms achter elkaar, doorkruisten weiden met…
De laatste weken heb ik een ware obsessie voor kappers ontwikkeld. Echt, ik denk er voortdurend aan. Ik droom er zelfs van. In alle talen. Van een Friseur in Lederhose, een coiffeur in een marcelleke, een kapper op klompen en een hairdresser in kamerjas. Vanochtend was ik ineens curieus naar de herkomst van het woord…
INGRID VANDERKRIEKEN