-
Volg
Volgend
Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
Rimpelingen
Rimpelingen verwijst niet alleen naar de lach- en zorgrimpels die je op een bepaalde leeftijd hebt, maar ook naar de rimpelingen die op het wateroppervlak ontstaan wanneer je een steen in het water hebt gegooid. Iedereen veroorzaakt rimpelingen in het leven van anderen, de hele dag door en een leven lang. Vaak gebeurt dit onbewust, door iets te zeggen of niet te zeggen, door iets te doen of niet te doen. Met mijn columns gooi ik bewust een steentje in het water en hoop dat de golven zich in brede cirkels verbreiden.
De plek Je moet niet alleen, om de plek te bereiken, thuis opstappen, maar ook uit manieren van kijken. Er is niets te zien, en dat moet je zien om alles bij het zeer oude te laten. Er is hier. Er is tijd om overmorgen iets te hebben achtergelaten. Daar moet je vandaag voor…
Tot voor kort klonk het zinnetje “Het is wat het is” me hoogst filosofisch in de oren en noopte het me tot niet-aflatende nachtelijke reflectie. Maar tegenwoordig begint het me danig te irriteren. Ik hoor het als antwoord bij de confrontatie met moeilijke onderwerpen of als antwoord op lastige vragen; discussies worden ermee afgesloten nog voordat ze goed en…
(Schrijfoefening: brief aan mijn nabestaanden) Lieve familieleden en vrienden, Van harte welkom op mijn koffietafel. Zoals jullie zien is hier bijna hetzelfde gezelschap aanwezig als op mijn vijftigste verjaardag. Ik ga jullie dus niet aan elkaar voorstellen en bedanken, dat heb ik toen al uitgebreid genoeg gedaan. Weet dat jullie mij nog altijd even dierbaar…
De lezer De lezer is een vreemde soort. Men hoort hem niet en denkt dat men hem ziet, maar waar hij zit is hij niet en ongehoord is het leven in zijn hoofd. Stoor hem dus niet, hij is er bezig met bestaan. Komt hij zo terug, weer het gerucht in waar hij hoort, luister…
Misschien heb ik wel een voorspellende gave! Zou dat kunnen? Dat zoiets op latere leeftijd nog naar boven komt? Samen met opvliegers, bijvoorbeeld? Want nog maar pas schrijf ik aan een fictief verhaal over een stroompanne en ploep, gaat hier het licht uit. Gelukkig is de batterij van mijn laptop helemaal opgeladen en kan ik…
‘Ons Lena, ons Maria, onze Jos, ons Wies, onze Geert, ons Marleen en ons Liesbeth.’ Iedereen denkt dat ze uit een groot gezin komt. Of ze echt zoveel broers en zussen heeft? Nee, dus. Ze heeft twee zussen, en de anderen zijn tantes en nonkels langs moederszijde. Omdat haar moeder de oudste was van zes,…
Nieuwsgierig, want wat moet ik met die titel, begin ik De levenden herstellen van de Franse schrijfster Maylis de Kerangal te lezen en denk, hé, wat is dat hier, de eerste zin beslaat al meteen een hele pagina, ik ben nu al buiten adem, help, het boek heeft bijna driehonderd bladzijden, hoe moet ik die…
ARS POETICA ‘Er is niet veel nodig om in te wonen. Iemand die hier zegt tegen het onmetelijke. En een medaillon op de schouw, een pasfotootje. Zo klein is het onvergetelijke.’ Einde citaat. Wat er oorspronkelijk stond, zo groot is het onvergetelijke, heb ik veranderd in zo klein. Daar heb ik een jaar over gedaan.…
INGRID VANDERKRIEKEN
Ingrid Vanderkrieken 