Nieuwsgierig, want wat moet ik met die titel, begin ik De levenden herstellen van de Franse schrijfster Maylis de Kerangal te lezen en denk, hé, wat is dat hier, de eerste zin beslaat al meteen een hele pagina, ik ben nu al buiten adem, help, het boek heeft bijna driehonderd bladzijden, hoe moet ik die in hemelsnaam  doorkomen. Maar ik lees moedig door en op pagina vijfenvijftig kom ik toch al een korte, gesproken zin tegen en stilaan wen ik aan de lang uitgerekte, golvende zinnen, dein ik mee op die zee van details, associaties en vergelijkingen.

Moeiteloos volg ik nu de woordenstroom die over de bladzijden rolt, afwisselend kolkend en kabbelend, muziek en zang lopen er als een rode draad doorheen, en ik merk hoe de schrijfster, door de alwetende verteller te gebruiken en vaak van perspectief te wisselen, mijn sympathie weet op te wekken voor al de betrokkenen bij een orgaantransplantatie. Ondertussen leer ik dat vóór 1959 hartstilstand het criterium was voor de dood, dat je daarná wordt dood verklaard wanneer er geen hersenactiviteit meer is, wat zoveel betekent als ik denk niet meer dus ik ben niet meer, en dat sindsdien de weg voor donatie en transplantatie van organen is vrij gemaakt en ik schrik, want waar eindigt het leven, wat is de mens, een lichaam en een geest, een kloppend hart en hersenen, of alleen maar hersenen, hij heeft toch ook een ziel, waar ligt die dan, in zijn hart of in zijn ogen?

Gaandeweg krijg ik groot respect voor de schrijfster die veel research moet hebben verricht, hoe kon ze anders de medische, filosofische en ethische aspecten van orgaandonatie zo gedetailleerd belichten, sommige uitweidingen gruwelijk, andere heel poëtisch. Meer en meer bewonder ik de chirurgische precisie waarmee ze de vierentwintig uren beschrijft vanaf het ongeluk van Simon, een negentienjarige jongeman, tot aan het moment waarop zijn hart weer tot kloppen wordt gebracht in het lichaam van Claire, moeder van drie zonen. Een hart dat symbool staat voor het leven, “de plaats van ´s levens cruciaalste en wezenlijkste manifestaties”.

Maylis de Kerangal, De levenden herstellen, Uitgeverij De Bezige Bij, 2015, 272 blz.