Rimpelingen
Rimpelingen verwijst niet alleen naar de lach- en zorgrimpels die je op een bepaalde leeftijd hebt, maar ook naar de rimpelingen die op het wateroppervlak ontstaan wanneer je een steen in het water hebt gegooid. Iedereen veroorzaakt rimpelingen in het leven van anderen, de hele dag door en een leven lang. Vaak gebeurt dit onbewust, door iets te zeggen of niet te zeggen, door iets te doen of niet te doen. Met mijn columns gooi ik bewust een steentje in het water en hoop dat de golven zich in brede cirkels verbreiden.
Volg mijn blog
-
Uit de oude doos: Port voor de Sint
De kinderen zijn nog klein. We zijn pas van België naar Duitsland verhuisd en we wonen in de stad in een appartement. Ze zijn ijverig bezig met een tekening voor Sinterklaas. Onze zesjarige zoon maakt zich zorgen. “Sinterklaas zal toch wel weten dat wij nu in Aken wonen?” “Sinterklaas weet toch alles.” Zijn broertje klinkt…
-
Uitdaging
Ze verlaat de autobaan en rijdt over de Noorderbrug in Maastricht. Oef, tot hiertoe is alles goed gegaan. Maar bij welke verkeerslichten moet ze nu ook weer stad inwaarts rijden? Deze of de volgende? Haar hart begint te razen. Daar heb je het al. Ze gaat de weg niet vinden en te laat komen. Wat…
-
Zo geflikt
Mijn man en ik hebben een huizenhoog probleem. Nu ja, misschien overdrijf ik hier wat, maar het gaat wel over ons huis en voorlopig krijgen we het ook niet opgelost. Gisteren nog stelde ik quasi achteloos voor contact op te nemen met de makers van “Ons huis, nieuw huis”, een televisieprogramma over koppels bij wie…
-
(On)bereikbaar
Een tijdje geleden vroeg onze zevenjarige kleindochter of ze ons mocht interviewen. Op school was ze bezig met het thema “communicatie”. Ze had al geleerd hoe mensen in verschillende werelddelen elkaar begroeten en moest nu aan haar grootouders vragen hoe wij vroeger telefoneerden. Omdat ze in Thailand woont verliep het gesprek via Face-Time. Ik begon…
-
Fleurig en vief
De verkoopster was in een vertrouwelijk gesprek verwikkeld met de enige andere klant in haar kledingzaak, een vrouw van ongeveer mijn leeftijd. Ze zag mij niet binnenkomen en dat kwam me best goed uit. Ik vind het niet fijn als verkoopsters op me af komen gevlogen om te vragen of ze me ergens mee kunnen…
-
Wild
De verkoopster verontschuldigde zich omdat ze ons zo lang had laten wachten. Genadig nam ik haar excuses in ontvangst. We stonden er inderdaad al lang, maar stiekem was ik blij. We hadden immers zelf al wat gesnuisterd en ons daarbij nog geen moment verveeld. Opgewekt vroeg ze of ze ons kon helpen. ‘Jazeker’, haastten wij…
-
Wissel van de seizoenen
Voordat onze nieuwe buren het huis naast ons betrokken, woonde er een vriendelijke, oude dame. Ik mocht haar wel, misschien omdat ze zo op mijn overleden moeder leek. Ze had dezelfde houding, hetzelfde kapsel en dezelfde manier van kleden, en net als zij onderhield ze een goed contact met alle buren. Haar voortuin stond vol…
-
Interieur
In een lange, gebloemde jurk met sneakers eronder flodderde ze aan ons tafeltje voorbij. Hoe belachelijk, dacht ik en draaide nog net niet met mijn ogen, de zoveelste die aan het hedendaagse modebeeld wil beantwoorden en niet met die kleren staat. Toch maakte ik me ook wat ongerust. Misschien was ik wel de belachelijke. De…
-
Gewoon op straat
‘De meeste verhalen liggen gewoon op straat. Je moet alleen goed kijken en luisteren.’ Met die gedachte in het achterhoofd stapte ik voor het begin van de pandemie wel eens in mijn auto om naar het Kaufhof in Aken te rijden – ook wanneer ik niets nodig had. Het was een ideale plek om columns…
INGRID VANDERKRIEKEN
Ingrid Vanderkrieken 