Vakantie

Hoewel ik ooit heb beloofd regelmatig iets op Rimpelingen te posten, komt daar de laatste tijd weinig van in huis. Tot mijn grote vreugde tonen mijn statistieken dat mijn site toch vrijwel elke dag wordt bezocht. Hartverwarmend vind ik dat, en ik dank jullie daarvoor.

Dat ik weinig post heeft met verschillende dingen te maken. Hieronder volgt een beetje uitleg.
Ten eerste: ik ben lid van een schrijfclub. Elke maand komen we bij elkaar. We krijgen een opdracht van de docent die onze groep leidt, schrijven thuis een tekst en lezen die de volgende keer voor. We geven en krijgen dan feedback. Sommigen zijn bezig met een boek of een blog rond een bepaald thema en schrijven daarover iets. Anderen houden zich mooi aan de opdracht. De teksten die ik daarvoor schrijf, vind ik niet altijd geschikt voor publicatie op Rimpelingen. Omdat het zulke delicate onderwerpen zijn of omdat ik denk dat niemand er iets aan heeft. Wat dus betekent dat ik wel blijf schrijven maar jullie niet alles laat lezen.
Ten tweede: ik ben echtgenote, moeder, schoonmoeder en grootmoeder. Ook vriendin, zus, schoonzus en schoondochter. Er doen zich dus genoeg grappige, verdrietige, onrustwekkende of deugddoende situaties voor. Mijn man heeft er niets op tegen dat ik hem af en toe ‘gebruik’ maar niet iedereen vindt het leuk in een blogpost te verschijnen en ik probeer daarin een gulden middenweg te bewandelen. Er valt zo wel een en ander weg waarover ik zou willen of kunnen schrijven.
Ten derde: het lijkt wel of er in het Kaufhof niks meer gebeurt. Toch niet meer sinds het werd omgebouwd. Het is ook mogelijk dat mijn gedachten zo mijlenver weg zijn dat ik gewoon niet meer opmerk wat er rondom mij te horen of te zien is. Want ondertussen schrijf ik ook aan een boek en dat vraagt best veel hersenwerk. Of het ooit iets wordt, weet ik niet, maar ondertussen heb ik wel een project. (Een goede vriendin vindt dat alleen al geweldig: Ingrid stelt haar man niet meer verantwoordelijk voor het hebben van het project; ze heeft er zelf één!)

Dit alles wil niet zeggen dat ik van plan ben Rimpelingen op te geven. Bij lange na niet. Maar nu ga ik eerst wat vakantie houden. Wie weet zie ik Claudio terug, eet ik onderweg daar naartoe boterhammen met ei en snoep ik een hele zak Napoleonbollen leeg.

Ik wens jullie allemaal fijne, zomerse weken en tot binnenkort!

Rimpelingen

, , ,

27 reacties op “Vakantie”

  3. Volg jij nog steeds cursus bij de schrijversacademie? Of heb je een andere club gevonden? Dat is iets wat ik echt mis, dat maandelijks samen schrijven, dat duwtje in de rug of soms schop onder de…
    Fijne vakantie en ik blijf je graag lezen! Ook als er wat minder verschijnt.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    • Dankjewel! De Schrijversacademie heb ik al een tijdje geleden afgerond. Eerst basiscursus (in Maastricht bij Emile) en daarna specialisatie Roman en Verhalen (in Breda bij Kathy Mathys). De schrijfclub is gegroeid uit de cursussen column schrijven en kortverhalen schrijven bij Kumulus in Maastricht. Fijne zomer en blijven schrijven!

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

    • Dankjewel! De schrijfclub is fijn, ja. Hoewel ik nog niet weet of ik het na de zomer verder ga doen. Een keer per maand klinkt weinig, maar het geeft ook een bepaalde druk. Ik dacht die nodig te hebben, maar ik moet er toch nog eens over denken. Ziet er na de vakantie misschien ook anders uit. Groet!

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

  13. Ingrid, in de eerste plaats wens ik je een fijne vakantie. Even een paar weken weg van je huis, tuin, clubjes, cursussen, is heel goed voor een mens. Je wordt geinspireerd door een ander land, andere gewoonten, cultuur, natuur. Je neemt afstand van het leven van alledag en je kijkt vanaf je vakantie vaak weer eens anders naar allerlei zaken waar je mee bezig bent. En het leuke van je vakantie is ook absoluut het weer thuis komen.
    Je ” Rimpelingen ” lees ik al weer een paar jaar met veel plezier; herkenning van dingen die je beschrijft. Ook stimulerend : gedichten lezen in het kader van wereld gedichten dag. Je stukje over het boek :” De levenden herstellen, ” zette mij ook aan tot het lezen van dit bijzondere boek.
    Zo zie je dat jij met jouw “Rimpelingen ” ook weer van alles in beweging zet.
    Een boek schrijven, Rimpelingen het levenslicht laten zien, is niet iets wat je even doet, je moet de rust hebben te schrijven en voldoende inspiratie.
    Ik heb alle vertrouwen dat er wel weer “Rimpelingen ” verschijnen. Geniet van de zomervakantie.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Reageren? Graag!

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

INGRID VANDERKRIEKEN