Beste Will,

Hopelijk neem je me niet kwalijk dat ik je met je artiestennaam aanspreek. Natuurlijk weet ik dat je echte naam Arthur Blanckaert is, maar omdat ik je al mijn hele leven als Will Tura ken, ben ik mijn brief zo begonnen.

Graag wil ik je vertellen dat ik diep onder de indruk ben van de manier waarop je 58 jaar lang stand hebt gehouden in het Vlaamse liedjeslandschap. 58 jaar, dat is langer dan ik al leef. Ik vraag me af hoeveel Bloed, zweet en tranen dat moet hebben gekost.

Weet je, en dit blijft Tussen jou en mij: ik heb een zwak voor mannen met een passie. Altijd al gehad. Vooral voor mannen die van hun passie hun beroep hebben gemaakt. En jij bent zo´n man. Jammer genoeg heb ik je maar ooit één keer in het echt gezien, jaren geleden, in de kerk van Lommel. De “voorlopig laatste” show ter gelegenheid van je 75ste verjaardag heb ik zondagavond op televisie  gevolgd. Ik heb er erg van genoten, hier op mijn sofa. Ik heb zelfs luidkeels mee gezongen. Dat je begonnen bent met Vlaanderen mijn land en geëindigd bent met Omdat ik Vlaming ben, vond ik geweldig. Ik woon dan wel in het Duitstalige gebied maar houd nog altijd veel van Vlaanderen en mijn Vlaamse moedertaal. Toen je Ik mis je zo inzette – die intro… het had een lied van Elvis Presley kunnen zijn. Ik denk dat je internationaal ook veel succes had kunnen hebben.

Met je allerlaatste liedje, Ik ben een zanger, heb je in stijl afgesloten. Je zingt daar dat muziek de zin is van je leven. Dat heel je hart in je lied ligt. Een roeping noemt je het. Je bent een man die in zichzelf geloofde en met dit lied bedank je de mensen die je in je keuze met liefde hebben gesteund. Ik vind dat zó schoon. Het geeft me hoop. En Hoop doet leven.

Hierbij wil ik je dan ook uitdrukkelijk bedanken voor alles wat je me gegeven hebt. Doe de groeten aan Jenny en hopelijk tot binnenkort.

Met hartelijke groet,