In twee dagen is Jack van Sillicon Valley naar Las Vegas gereden. Jack is een Audi die de rit van 900 km zonder chauffeur heeft afgelegd. De grote automerken juichen en voorspellen dat zelfrijdende auto´s tegen 2020 in het straatbeeld zullen verschijnen. Omdat we zo bang worden gemaakt voor de gevolgen van files en ongevallen, gaan we die zelfrijdende auto waarschijnlijk nog als een zegen beschouwen. Ondertussen neemt de controle op ons gedrag steeds meer toe en zonder het zelf te beseffen worden we langzaam maar zeker willoze figuren. Daar gaan onze individuele vrijheid en eigenverantwoordelijkheid.

Zo´n zelfrijdende auto kan natuurlijk ook dé oplossing zijn. Want sommige mensen zijn nogal verstrooid. Dat wil niet zeggen dat ze niet kunnen rijden, maar tja, hoe moet ik dat nu uitleggen, ze zijn met hun gedachten vaak ergens anders. En als ze weten dat de kans groot is dat ze een moment van verstrooidheid gaan hebben wanneer ze ergens naar toe moeten waar ze met het openbaar vervoer niet kunnen geraken, dan zouden die mensen zo´n auto goed kunnen gebruiken.

Hij had het nog zo gezegd. Als ge morgenvroeg de garage uitrijdt, zei hij, dan moet ge goed oppassen. Niet verstrooid zijn, hé. Er staat een aanhangwagen op de oprit en die dissel, ge weet wel, die metalen stang, steekt naar achteren uit. Maar als ge uwe bocht vroeg genoeg neemt, dan geraakt ge er wel aan voorbij. Ik zeg het maar, niet dat ik denk dat er iets gaat gebeuren, het is gelukkig ook al lang geleden dat ge nog eens iets aan de hand hebt gehad, maar ge weet maar nooit.

Terwijl ik de garage uitreed, keek ik nog beter dan anders in mijn achteruitkijkspiegel. Echt waar, ik zweer het. Ik zag die aanhangwagen ook effectief staan. Ach, dacht ik, daar kom ik gemakkelijk aan voorbij. Waar hij zich weer druk in maakt. Denkt hij nu echt dat ik onze eigen oprit niet ken, of wat? Zie maar hoe vlot ik dat hier voor mekaar krijg! Nooit hoeft ie mij nog iets te zeggen! Verstrooid! En oeps, ineens knalde ik toch nog ergens tegen…