Na een uiterst succesvolle strooptocht strijken we neer in een ijssalon. Met een gerust geweten kunnen mijn buurvrouw en ik het geld dat we op de markt hebben uitgespaard, uitgeven aan een lekker kopje koffie. Buiten is er alleen dicht bij de straat iets vrij en na enig overleg gaan we dan maar binnen zitten. Genietend nippen we van onze koffie en kijken tersluiks eens rond om onze eventuele volgende bestelling voor te bereiden. Die ijskoffie even verderop ziet er alvast heerlijk uit.

Schuin vóór me zit een oudere man op een bank, geflankeerd door twee vrouwen van zijn leeftijd. Hij heeft zich beslist afgevraagd hoe hij dat hier in godsnaam moet regelen en heeft wijselijk besloten de kerk in het midden houden. Want als een man met twee vrouwen ergens iets wil drinken, naast wie moet hij dan zitten?
Wie zou zijn echtgenote zijn? En is die andere dan haar zus, zijn schoonzus dus? Ach nee, ze lijken in geen enkel opzicht op elkaar. Waarschijnlijk zijn het twee vriendinnen. Hm, ze zitten alle drie wel heel dicht bij elkaar, als kippen op een stok. Die linkse, die raakt hem af en toe aan. Dat moet zijn vrouw zijn. Ho maar, zie, die rechtse, die wordt jaloers! Met steeds roder wordende koontjes schuift ze langzaam nog wat dichterbij, legt haar hand op zijn arm en kijkt hem daarbij smachtend aan. Voor onze ogen is een ware concurrentiestrijd losgebarsten. Straks belandt ze op zijn schoot! Ze probeert zijn aandacht te vangen maar het wil niet lukken. Hij is het blijkbaar gewoon, met twee vrouwen op stap, en heel verstandig kiest hij geen partij. Allebei smeken ze woordeloos om zijn aandacht maar hij verdomt het hen die te geven. Stoer blijft hij voor zich uit kijken. Je moet het maar kunnen, door twee vrouwen tegelijkertijd belaagd worden en daar zo stoïcijns onder blijven. Dit verraadt een jarenlange ervaring. Opeens valt zijn triomfantelijke blik me op en ik heb het meteen door: dit is niet alleen háár vriendin, het is ook de zijne! De snoeper! Daar wil ik meer van weten.

Juffrouw! Nog twee ijskoffies graag!