In de vissenkom – huisvrouwenkwestie

Foto door Mati Mango op Pexels.com

Een week geleden ben ik naar de kapper geweest en nu durf ik niet meer buiten te komen. Voor een deel ligt dat natuurlijk ook aan mij: terwijl de kapper enthousiast over zijn laatste reis vertelde, keek ik in de spiegel meer naar hem dan naar mezelf. Ongezien, dacht ik bewonderend, een man die zo kan vertellen en haren knippen tegelijk. Geen ogenblik stond die schaar stil. En toen was het te laat. Mijn weerborstels aan de zijkant waren zo ver ingekort dat de rest van het kapsel eraan moest worden aangepast.

´s Avonds wilde ik mijn beklag doen bij de vis. Nog net op tijd hield ik me in. Het probleem met mijn uiterlijk zou toch maar langs hem afglijden – haren zijn een thema dat weinig vissen aanbelangt. Bovendien was hij na een periode van laag bij de grond heen en weer zwemmen net weer in een levendige fase beland en dartelde hij door de hele kom. Dat kon en mocht ik niet bederven.

Wél heb ik hem bericht over de Ronde van Frankrijk, het pensioenhervorminkje en de pogingen tot fiscale hervorming in ons land. Ook heb ik hem verschillende opinies voorgelezen over topless zwemmen en zonnen, gewoon ter overdenking, evenals de uitspraak van minister Van Quickenborne. Die wil meer huisvrouwen aan de slag. Ik probeerde aan de vis uit te leggen dat Van Quickenborne eigenlijk zegt: wat een huisvrouw doet is geen werk. Je eigen kinderen opvoeden, voor je gezin wassen en plassen, poetsen en eten koken wordt niet beschouwd als werk. Iets is pas werk wanneer je ervoor wordt betaald. Een poetshulp kan zeggen: ik werk. Een huisvrouw mag dat niet. Een onthaalmoeder werkt, de kinderverzorgsters in de crèche werken maar iemand die zijn eigen kinderen opvoedt, hun luiers ververst en ze eten geeft, werkt niet. “Het zal wel iets met het bruto nationaal product te maken hebben”, overwoog ik hardop. Wat slimmer klonk dan ik ben, want van economie weet ik niets. “En heb je me goed gehoord, hij heeft het over huisvrouwen. Alsof er geen huismannen zijn.” Ik begon zowaar op toeren te komen. “Hij vergeet precies ook nog dat er cis-mannen en cis-vrouwen bestaan of dat we lgbtq+ kunnen zijn. Ook verre van woke!”

Het maakte allemaal geen indruk op de vis. Duikelend zwom hij verder en zei niets terug. Toch vind ik het een verrijking hem hier te hebben. Al pratend tegen hem borrelen allerlei gedachten op die ik zonder vis nooit zou hebben gehad.

Rimpelingen

, , , , , , , ,

29 reacties op “In de vissenkom – huisvrouwenkwestie”

  4. Een goed gesprek al was het maar eenzijdig, want de vis reageerde niet.
    en Van Quickenborne ook niet zeker? kan je hem deze rimpeling niet bezorgen?
    Groetjes

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  5. Ingrid, ik denk dat je je thema gevonden hebt. ‘In de vissenkom’ verdient wat mij betreft een ereplaats als vaste column in een kwaliteitskrant. GE-WEL-DIG!!
    Overigens nog snel een tip: stop met naar de kapper gaan, ik ben er ergens in februari voor het laatst geweest en ik word er met de dag gelukkiger (en wilder) van. (Zo eens om de 2 maanden mag ze wel de randjes wat bijknippen. Daar hoef ik niet eens een afspraak voor te maken, en ze wil er nog eens geen geld voor ook. Dus stop ik altijd maar 5 euro in het fooienvarken).
    Ik kijk reikhalzend uit naar nog vele afleveringen van jouw samenwerking met de vis 🤗

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    • Ik voel me vereerd, Martine, maak maar wat reclame voor me 🙂
      Wat die haren betreft: ik heb er me (tot op zekere hoogte) mee verzoend. Het moet er “strubbelig” uitzien zei de kapper. Misschien past dat toch beter bij mijn karakter…

      Like

      Beantwoorden

  7. Bij de Aldi verkopen ze momenteel plastic vissen die op Nemo lijken. Ze zitten in klein vierkant doosje. Als je ermee wilt spelen moet er water bij en omgekeerd als je bent uitgespeeld. Vandaag heb ik die laten liggen. Maar nu ik lees hoe geestverruimend een eenzijdig gesprek met een vis kan zijn ga ik er morgen toch eentje halen. Als ze er nog zijn tenminste want bij dit soort dingen wil ik nog wel eens achter het net vissen.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  13. De laatste kapster heeft ’t hier ook zo mishandeld dat ik het maar weer eens laat groeien na een paar jaar kort(er). Zou fijn zijn om nog eens een paardenstaart te kunnen maken om in de tuin te werken of zo, lekker midlife 😛

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

      • Dat is geen gemakkelijke. Ik ben op mijn 30 gestopt met grijze pijlen uittrekken want het werden er te veel, en nu mag het zelf peper-en-zouten volgens zijn eigen ritme. Gelukkig “kan” dat tegenwoordig. Mijn moeder verft nog steeds en is nu op pensioenleeftijd. Eigenlijk is ze al zo goed als witharig, maar ik denk dat die drempel enorm is.

        Like

        Beantwoorden

Geef een reactie op marieclaire Reactie annuleren

INGRID VANDERKRIEKEN