Onder de donsdeken

Al sinds een paar jaar ga ik iedere avond met dezelfde gedachte slapen: morgen begin ik eraan. Nadat ik me heb uitgekleed en daarna in mijn nachtkledij de manshoge spiegel in de slaapkamer passeer, trek ik namelijk steeds dezelfde conclusie: er moet iets veranderen. En wel per direct. Morgen stop ik met snoepen, en morgen wordt er gesport.
Genoeglijk onder mijn donsdeken gelegen overweeg ik dan welke sport zoal in vraag komt. Zwemmen, dat heb ik altijd graag gedaan. Maar daar verlies je zoveel tijd mee: voor een half uur zwemmen ben ik anderhalf uur weg. En in een publiek zwembad doe je schimmels op. Als we nu toch een eigen zwembad hadden… Naar de fitness is ook maar niks, want dan moet ik zo´n nauw aansluitend pakje aan. Bovendien, dat soort beweging zou ik in het huishouden ook nog kunnen vinden. Gewoon alles wat vaker en vlugger doen. Och, nee. Fietsen dan. Heb ik toch altijd fijn gevonden. Maar in dit glooiende landschap, ongeoefend, daar heb ik vast geen lol meer aan. En elektrische fietsen zijn gevaarlijk. Als je daar op mijn leeftijd mee valt…
Zo eindig ik dan meestal met het idee morgen te gaan joggen.
Zaterdagavond mompelde mijn man, ook genoeglijk onder de donsdeken gelegen, dat hij van plan was de volgende ochtend naar de bakker te wandelen. Hij vroeg welk broodje hij voor mij moest meebrengen. Al half in slaap antwoordde ik: “Een rozijnenbroodje. Mmm, met een sneetje kaas, jong-belegen, dat gaat smaken. Wel veel calorieën, maar die jog ik er daarna wel weer vanaf.”
Mijn man moest er eens hartelijk mee lachen maar bewonderde toch mijn initiatief. Hij weet niet dat ik al jaren iedere avond hetzelfde goede voornemen heb. Echtgenoten moeten niet alles van elkaar weten, vind ik, dan gaat de spanning ervan af.
Zondagochtend ging ik aan de ontbijttafel zitten, net op het moment dat mijn man terugkwam van de bakker. Bedrukt legde hij de zak broodjes op tafel en zei: “Spijtig, maar ge zult niet kunnen gaan joggen vandaag.”
Verontrust keek ik hem aan. “Heb ik iets gemist, heeft de Belgische regering dat ook nog verboden?”
“Dat niet. Maar ze hadden geen rozijnenbroodjes.”

Rimpelingen

, , , , ,

17 reacties op “Onder de donsdeken”

  7. Goede voornemens maken, dat blijft belangrijk maar… wat lief dat je een man hebt die op zondagmorgen een speciaal broodje voor je gaat halen ! Liefde en zorg voor elkaar… daar zijn geen woorden voor.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Reageren? Graag!

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

INGRID VANDERKRIEKEN