Examenkoorts

Op weg naar vrienden stoppen we nog even bij de bloemist.
‘Zorg dat het niet te lang duurt, hé’, roept mijn man me na, ‘ik moet ook nog tanken.’

In de bloemenzaak ligt een mooi boeket op de toonbank. Weelderig ziet het eruit. Losjes gebonden, met blauwe en witte bloemen. Een ernstig meisje met lang, bruinblond haar komt achter de toonbank uit en vraagt of ze me kan helpen.
‘Jazeker’, zeg ik. ‘Ik had graag een boeket in blauw en wit. Zoals dat daar’, wijs ik, ‘voor ongeveer…’
Aarzelend onderbreekt ze me: ‘Wilt u soms dit boeket meenemen?’
‘Als dat kan’, antwoord ik verrast. Dat gaat hier rap, denk ik opgetogen. P. zal content zijn.
Ze begint te rekenen en te rekenen en komt er maar niet uit. Paniekerig draait ze zich naar een oudere verkoopster, die in opdracht van de enige andere klant één roos tot een mooi boeket probeert te verwerken. ‘Euh, weet jij, hoeveel moet ik…’
‘Maar meiske’, sist haar collega binnensmonds, ‘die bloemen kun je toch niet verkopen. Ze hebben twee dagen achter in een emmer gestaan!’
Het meisje merkt dat ik het gehoord heb. ‘Euh, ja, dat is mijn proefboeket’, zegt ze verlegen. ‘Als alles goed gaat, haal ik volgende week mijn diploma. Dat u het mooi vindt… dat is een goed teken. Nu weet ik het zeker, mijn examenboeket wordt ook zo.’ Ze klinkt opgelucht. Ach, examenkoorts, denk ik vertederd.
‘Zou je dan iets gelijkaardigs voor me willen maken’, vraag ik en knik haar bemoedigend toe. Bedrijvig loopt ze naar de vazen in de winkel, zoekt bloemen uit, rekent alles fronsend bij elkaar, loopt weer naar de toonbank en begint te binden. Ze goochelt met de bloemenstelen, kiest zorgvuldig het groen uit dat er nog tussen moet, knipt hier wat weg en steekt daar wat bij. Geboeid kijk ik toe. Het wordt prachtig. Ze gaat haar examen halen, ik weet het zeker.

Behalve als het op de tijd aankomt. Want als ik bij het buitengaan naar de parking kijk, loopt mijn man daar ongedurig op en neer. Vijfendertig minuten ben ik binnen geweest.

Rimpelingen

, , ,

19 reacties op “Examenkoorts”

  7. Wat fijn dat je zo’ n mooi boeket bloemen hebt meegenomen naar jullie vrienden. Vriendschap moet je koesteren; het geeft je leven kleur en fleur. En als je weer vertrokken bent staan die bloemen nog te stralen in de kamer.
    Wij gingen regelmatig op bezoek bij onze lieve tante van 101 jaar oud en altijd nam ik een mooi boeket mee passend in haar kamer met antieke meubels en haar dierbare piano waar ze nog op speelde. Ze had niet veel meer nodig vertelde ze als ze met moeite een paar muizenhapjes at van haar boterham met stroop. Maar ….. vervolgde ze dan, wat geniet ik altijd van jullie mooie boeket bloemen!
    Deze lente stierf ze vredig na een lang leven dat in het teken stond van goed zorgen en er zijn voor je medemens. Wat ben ik blij dat ik altijd mooie boeketten voor haar meebracht….!
    Ja en soms was het ook wel eens ongeduldig wachten voor mijn man die alles supersnel doet. Maar ook wel heel trots dat ik koos voor het mooiste boeket.
    De bloemiste is vast met lof geslaagd en gaat met vertrouwen de toekomst tegemoet. Daar heb jij aan bijgedragen en dat maakt de wereld weer een beetje mooier.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Reageren? Graag!

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

INGRID VANDERKRIEKEN

%d bloggers liken dit: