(Schrijfoefening: brief aan mijn nabestaanden)
Lieve familieleden en vrienden,
Van harte welkom op mijn koffietafel. Zoals jullie zien is hier bijna hetzelfde gezelschap aanwezig als op mijn vijftigste verjaardag. Ik ga jullie dus niet aan elkaar voorstellen en bedanken, dat heb ik toen al uitgebreid genoeg gedaan. Weet dat jullie mij nog altijd even dierbaar zijn en dat ik jullie nooit zal vergeten. Dit geldt ook voor diegenen die er toen nog niet bij waren.
Zoals jullie wellicht weten heb ik altijd graag de regie gevoerd over mijn eigen bestaan. Mijn hele streven was erop gericht de controle over mijn leven en dat van mijn man en kinderen in handen te houden. Wat betreft mijn man en kinderen is dat nooit echt goed gelukt. Achteraf bezien spijt mij dat ook niet. Dat ik, ondanks een uiterst voorzichtig leven met een uitgewogen dieet en veel beweging, niet heb kunnen verhinderen dat ik op het einde van mijn leven lang en ernstig ziek ben geweest, is een ander paar mouwen. Het enige voordeel is dat ik veel heb kunnen nadenken. Daardoor heb ik geleerd dat vertrouwen belangrijker is dan controle.
Hoewel het bij mij had gepast en het ook gemakkelijk had gekund – euthanasie is tegenwoordig bijna een must – wilde ik mijn dood niet van te voren regelen. Ik ben namelijk ook nogal nieuwsgierig van aard. Maar al te graag wilde ik weten hoe God mijn einde had voorzien en hoe ik het ervan af zou brengen. Om te ervaren of het waar is, dat je sterft zoals je hebt geleefd. Jammer genoeg kan ik het hier noch bevestigen noch ontkennen. De doden berichten niet uit het hiernamaals.
Mijn begrafenis daarentegen heb ik tot in de puntjes geregeld. Ik heb al mijn wensen met mijn man besproken en ik ben er zeker van dat hij alles tot mijn volste tevredenheid heeft omgezet. Het voorlezen van deze brief is de bevestiging hiervan. Mijn man is iemand waarop je kunt bouwen, iets wat ik meteen voelde toen ik hem leerde kennen. Tenminste, als je hem op de juiste manier aanpakt. Samen hebben we drie prachtige zonen gekregen. Het is ons gelukt hen vertrouwen in het leven mee te geven, iets waarvoor ik heel dankbaar ben. Dat zij onze genen niet alleen internationaal maar ook intercontinentaal hebben verspreid, vervult me met vreugde en trots. Jongens, ik houd van jullie, ook van jullie vrouwen en kinderen, voor eeuwig en altijd.
Dat eeuwige is voor mij nu begonnen. Bevrijd van alle aardse driften en verlangens zal ik mijn blik op de wereld richten en minzaam lachen om de fouten die de mensheid ongetwijfeld nog gaat maken. Modder maar aan, zal ik denken, maak iedereen maar bang en probeer daarna maar alles te controleren. Jullie leren het nog wel. Vertrouwen is beter dan controle.
Smakelijk eten allemaal!
Ingrid Vanderkrieken 
32 reacties op “Een uiterst voorzichtig leven”
Aparte schrijfoefening!
LikeGeliked door 1 persoon
Wel eentje die ik heel graag maak.
LikeLike
Prachtige brief die tot nadenken stemt. Groeten van een controlefreak die wil veranderen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel en hartelijke groet terug!
LikeGeliked door 1 persoon
Neen Ingrid, Kijk vooruit en geniet van elke volgende en nieuwe dag,
Het leven is moeilijk, maar soms ook heel simpel !
De toekomst ligt voor U, kijkt vooruit en leer elke dag te ontdekken
als een uitdaging om dingen te ontdekken die je nooit zo zag !
Zelfs ons einde hoeft geen probleem te vormen, want iedereen in sterfelijk,
Philip heeft je erg nodig en je kinderen des te meer;
Jouw rimpeling was er somber, maar durf de uitdaging aan !
Tot binnenkort,
Dirk
LikeGeliked door 1 persoon
Oei! Dirk, deze tekst is niet zo pessimistisch bedoeld als jij hem hebt gelezen. Het was een schrijfoefening, een opdracht van mijn schrijfclub, waarin ik natuurlijk veel van mezelf heb gelegd. Eigenlijk was op het moment dat ik hem schreef mijn grootste zorg die om de mensheid. Hoe ze omgaat met dood, controle, terrorisme. Blijkbaar was dat niet zo duidelijk. Maar als de schrijver te veel moet gaan uitleggen, heeft ie iets niet goed gedaan. Het is wel een interessant thema, de interactie tussen schrijver en lezer. Daar kunnen we het de volgende keer (ook)eens over hebben.
P.S.: het leven als een uitdaging zien, ik denk dat we daar op dezelfde golflengte zitten.
LikeLike
Moet ik mij zorgen maken?????
LikeGeliked door 1 persoon
Maar Tiny, nee hoor! Dan wist je het al lang. Dit is dichterlijke vrijheid vermengd met realiteit. Ik vrees dat ik wel meer mensen op het verkeerde been heb gezet. Komt waarschijnlijk omdat mijn columns zo uit het dagelijks leven gegrepen zijn.
Geniet van je vakantie!
LikeLike
Zeg ! . Ingrid …schrijfoefening ? . .een ander onderwerp was me liever. Kippenvel gekregen bij het lezen of is dat de bedoeling ? T is je gelukt.
LikeGeliked door 2 people
´t Is een oefening, en de opdracht kwam van mijn schrijfclub in Maastricht. Ik was heel benieuwd naar de reacties. Iedereen leest het weer anders. Ik denk nu, hoofdzaak dat het de mensen iets doet. Groetjes!
LikeLike
Als het de bedoeling was je te verplaatsen in je eigen ik aan de vooravond van je dood, dan is de oefening geslaagd, maar ik vind het ook een ietwat bizarre opdracht, hoor. Misschien omdat we gewoon niet graag over begrafenissen denken en praten.
LikeGeliked door 1 persoon
De precieze omschrijving van de opdracht ken ik niet meer. Maar het was er wel eentje waar ik iets kon zeggen over alles wat me bezighoudt: familie, vrienden, dood, euthanasie, controle vertrouwen. Ik ga er dan met veel plezier tegenaan.
LikeGeliked door 1 persoon
Goed gelukt ook.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vind het mooi. Even bij het leven stil staan in plaats van alleen maar door te hollen. Stemt tot nadenken, dankjewel!
LikeGeliked door 1 persoon
Dan heb ik een rimpeling veroorzaakt! Dankjewel!
LikeLike
Het zal wellicht heel anders verlopen… wel schitterend geschreven!
LikeGeliked door 1 persoon
We zullen zien, Lieve. Het leven blijft spannend. En de dood ook. Dankjewel!
LikeLike
Een heel mooi geschreven overdenking die veel reacties oproept.
In de wereld gebeuren veel heftige dingen: terrorisme, aanslagen , dood en onverdraagzaamheid. Alles moet nog veel meer gecontroleerd worden terwijl je je ook wel eens afvraagt of dat alles voorkomen kan worden en of het soms ook ten kostte gaat van onze democratie.
Geboren worden, leven, sterven, de kringloop van het leven. Als je bewust leeft dan is het goed om af en toe extra stil te staan bij dat leven. Koester je zegeningen, wees blij met het leven en maak er wat van met je mogelijkheden en beperkingen. Je kunt niet alles controleren ; vertrouwen geeft een goed gevoel.
” Carpe Diem”; pluk de dag.
LikeGeliked door 1 persoon
Dag Cornelia! Die laatste drie zinnen, daar was het me misschien wel om te doen. Groet!
LikeLike
ik lees zoveel geestesverwantschap dat het misschien tijd wordt een schrijfclubje te beginnen 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel voor je fijne reactie!
LikeLike
En laat ons nu aan de koffiekoeken beginnen 🙂 !
LikeGeliked door 1 persoon
Pardon. Limburgse vlaai.
LikeGeliked door 1 persoon
Pfft… als je dood bent zul je het toch niet meer weten 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ging toch minzaam lachen, vanuit de hemel?
LikeGeliked door 1 persoon
En dan zal de zon schijnen !
LikeGeliked door 1 persoon
Dat verjaardagsfeest heb ik gemist en je begrafenis zal ik ook wel missen.
LikeLike
Bij de volgende gelegenheid nodig ik u uit. En dat die ik niet met iedereen. Groeten!
LikeLike
Mijn eerste reactie toen ik dit las: oh nee, hopelijk niet! Natuurlijk niet. Je hebt een mooi verhaal neergepend Ingrid. Doet eventjes nadenken..
LikeGeliked door 1 persoon
Merci, en ja: natuurlijk niet.
Zo af en toe eens nadenken is niet verkeerd. Maar laat dan nu het zonneke toch maar op uw bolleke schijnen!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een bijzondere oefening. Ernstig maar met een leuke knipoog naar jezelf en de mensheid. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel voor je reactie! Je hebt mijn bedoeling goed begrepen!
LikeGeliked door 1 persoon