Secuur werkje

We zijn net de parkeergarage uitgereden. Vijf verdiepingen zijn we naar omlaag gecirkeld en in mijn achteruitkijkspiegel zie ik hoe de slagboom gehoorzaam op zijn plaats gaat hangen.

Van opzij kijkt mijn metgezel me aan. Ik voel dat hij iets wil zeggen. Maar hij twijfelt – hij kent me niet goed genoeg om mijn reactie te kunnen peilen. Dan komt het toch: ‘Euh, ik zeg het niet om te lachen, hé, maar ik vind, voor een vrouw kunt gij wel heel vlot rijden.’  Ik verschiet van kleur maar om een andere reden dan hij denkt. Ik, vlot rijden? Dat hebben er nog niet veel gezegd. Ja, de parkeergarage ken ik ondertussen wel, en de stad doorkruisen is ook al lang geen probleem meer. En ja, blik ik terug, ik had mijn autootje toch maar keurig geparkeerd en ik ben ook zwierig achteruit weer van die plaats weg gereden. Uiterst ingenomen met mezelf denk ik ook nog terug aan de bochten die ik vandaag, eerst naar boven en daarna naar beneden, heel gezwind heb genomen. Nee, zijn indruk is heus niet verkeerd en ik geloof hem op slag: ik ben een vrouw die vlot kan rijden.

Terwijl P. en ik ´s avonds in de auto zitten, vertel ik hoe mijn dag is geweest. En dat ik een schoon compliment heb gekregen. Dat er misschien zelfs iets van waar is, babbel ik gezellig, want het laatste jaar is er niks meer gebeurd, toch? Hoofdschuddend kijkt P. me aan. ‘Gelijk gij het toch kunt uitleggen. Onderhand gaat ge nog beweren dat ge beter kunt rijden dan ik’, zegt hij, ‘terwijl ik nog nooit, enfin,  terwijl gij toch degene zijt, die …’

We komen thuis. Ik stap uit en mijn man rijdt achterwaarts de carport in. Dat is een secuur werkje, want het is er niet heel breed en er ligt een stapel hout achterin. Terwijl ik naar de achterdeur loop, weerklinkt een soort gekraak. Hier in de buurt hoor je nu ook eens altijd iets, denk ik geërgerd en loop naar binnen. Even later komt P. ook. ‘Wat was dat nu weer, daarjuist?’, vraag ik. ‘Mwaah, niks’, antwoordt hij en ontwijkt mijn blik, ‘ik heb alleen de houtstapel onder de carport opnieuw gesorteerd.’

Rimpelingen

, , , ,

22 reacties op “Secuur werkje”

  4. Mannen over autorijden van vrouwen …..! Het geeft stof voor veel verhalen.
    Glimlachend denk ik terug aan mijn eerste baan in de gezondheidszorg in een groot plattelandsgebied rijdend in mijn eerste auto een “Lelijke Eend”. De 2CV4 was gevoelig voor kou en vocht en gaf nog wel eens startproblemen. De “TomTom” bestond nog niet en de bewegwijzering was heel sumier. En ik had nog maar net mijn rijbewijs en vond het autorijden best inspannend. Het was een buitengewoon natte herfst en de onverharde wegen veranderden in grote modderpoelen waar de boeren goed verdienden aan het lostrekken van gestrande auto’s.
    Af en toe had ik het gevoel dat ik een deelnemer was aan de Dakar Rally.
    Op een ochtend was ik op weg naar een bejaarde mevrouw die bij haar zoon op de boerderij inwoonde. Toen ik de keuken binnenkwam zat de hele familie aan de koffie. De boer vertelde dat hij en zijn buurman de 2CV4 zagen aankomen rijden.
    Dat is vast de nieuwe veearts hadden ze tegen elkaar gezegd want alleen een man kan door zo’ n modderweg ploegen! Dat zo’n meisje dat ook maar even deed daar hadden ze wel waardering voor.

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  8. Ik kan je verzekeren dat die man het echt meende.
    Mocht een van je vriendinnen ook een deskundige beoordeling van haar rijvaardigheid willen geef dan maar een seintje.
    Het is ten andere weer een vrolijk tekstje. Fijn om te lezen.
    Grts Fernend

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Reageren? Graag!

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

INGRID VANDERKRIEKEN

%d bloggers liken dit: