Woorden en daden

Onze zoon en zijn vriendin hebben een tent gekocht. Een werptent. Ik had er nog nooit van gehoord en had zo mijn bedenkingen. Als het maar niet wégwerp is, dacht ik ongerust. Zo´n klein pakketje, ik geloof nooit dat daar een degelijke tent inzit. Tot onze zoon glunderend demonstreerde hoe je zo´n ding opengooit en pijlsnel opzet. In twee minuten was het geflikt en de tent zag er meer dan behoorlijk uit.

Toen ze terugkwamen van hun vakantie moest de tent weer worden opgesteld om ze terug proper te krijgen en fatsoenlijk te laten drogen. Mijn zoon en zijn vriendin wonen op een appartement en het was dus niet meer dan logisch dat dat hier zou gebeuren. Het poetsen gebeurde op het terras. Daarna werd de tent naar de garage gesleurd om ze daar een nacht te laten drogen. Wij zouden ze de volgende dag weer samenvouwen.  “Zo gemakkelijk als iets”, zei onze zoon terwijl zijn vriendin overtuigend knikte. “Het wijst zich vanzelf. Papa, gij gaat dat zeker kunnen. Kijk, ge moet hieraan trekken, die gele gesp aan die andere daar vastmaken, dan hetzelfde met de oranje riempjes. Daarna gewoon alles samenvouwen, in de hoes steken en hupsakee. En als er onverwachts problemen zouden zijn, dan staat hier nog een afbeelding.”

Energiek begonnen we eraan. Een vol kwartier hebben we met dat kreng geworsteld. Mijn man met daden, ik met woorden. Het wou maar niet lukken en gefrustreerd haalde ik er een YouTube-filmpje bij. Zes keer hebben we het bekeken, maar niks. Tot we door hadden dat je ín die tent moest kruipen om die gele gesp helemaal achteraan te pakken te krijgen en er met dat ding in de hand weer uit moest komen. Dat je die tent bijna binnenste buiten moest draaien, dan het geheel in een acht moest buigen en die acht weer tot een cirkelvormig iets in mekaar moest drukken. Om daarna dat cirkelvormig iets in een hoes te frommelen. Het zweet stond onder onze oksels en in ons haar. Bij mij van het aanvuren en bijsturen, bij mijn man van het daadwerkelijke samenvouwen, duwen en trekken. Maar het is gelukt. In twee minuten (en een beetje), heb ik via WhatsApp laten weten. Omdat je nooit mag liegen.

tent

14 reacties op “Woorden en daden”

  1. Oh jeetje. Ik zie jullie beiden al..
    Nu, een werptent is toch al enkele jaren een hit. In de natuurfotografie wordt ze gebruikt als schuiltent. Het opvouwen is wel iets makkelijker.
    Opnieuw een heerlijk stukje Ingrid!

    Geliked door 1 persoon

  2. ” Het opvouwen van de werptent, is een fluitje van een cent “! Zo begon het youtube-filmpje dat ik zojuist heb bekeken. Heel vaak zijn er prachtige verkoop demonstraties maar… soms is het ingewikkelder als je er voor het eerst zelf mee te maken hebt.
    Een prachtig verhaal op deze stralende septemberdag.
    Heel veel gekampeerd in mijn leven en ook enorme tenten helpen opzetten voor de kinderkampen. Met grote palen die je in de grond moest slaan; een hele klus en geen fluitje van een cent.
    Maar wat is dat kamperen met een tentje toch leuk. Ontbijten in de ochtendzon en wat gezellig als de regendruppels op je tentdak tikken. Je bent weer dichtbij de natuur!

    Geliked door 1 persoon

  3. nooit, nooit begin ik daaraan!
    Straks even checken bij Olivier & Zoe of ze ook zo’n werpding hebben gekocht, zal wel niet. En als het wel zo is… ze achterna reizen om t helpen opvouwen zullen ze niet appreciëren denk ik 🙂

    Geliked door 1 persoon

    • Is steviger dan je zou denken, heb ik ondervonden. En nee, achterna reizen om met zo´n dingen te helpen… Als ze al les volgen in fietsenmaken zullen ze daar hun plan ook wel mee kunnen trekken. Moed en vertrouwen wens ik jullie!

      Like

Reageren? Graag!

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

INGRID VANDERKRIEKEN

%d bloggers liken dit: