Voor haken en breien ben ik niet in de wieg gelegd. Mijn eerste pogingen om het onder de knie te krijgen herinner ik me dan ook nog goed. Zo moesten we in het eerste studiejaar een lange ketting haken. Meester Claes waagde zich niet zelf aan het vak handwerken en stuurde ons daarvoor naar de juffrouw van de laatste kleuterklas. Die juffrouw was mijn tante en ik kan me nog levendig voor de geest halen hoe ze mij bijna wanhopig uitlegde wat ik moest doen. Ze is zelfs thuis bijles komen geven. De schande was te groot: een nichtje dat geen losse steken kon haken. Eén van de volgende projecten was babysokjes breien. Schattige sokjes met van boven een stukje ribbelsteek en daarin gaatjes voor het lintje waarmee je ze dan kon dichtbinden. Geen snars begreep ik van die gaatjes. Gelukkig had ik nog twee oma´s. De ene heeft toen het linkersokje gebreid en de andere het rechter. Daarna kwam de babybroek. Die heb ik zelf gebreid. Ze viel wat groot uit omdat ik niet in de juiste rijen had gemeerderd of geminderd, maar dat vond ik niet zo erg. Erger was dat het spierwitte katoen onder mijn kinderhanden en zweetoksels grauw en geel geworden was. De broek was niet meer wit te wassen. Zoiets vies en vuils ging ik mijn kindje later nooit kunnen aandoen en ach, wat heb ik daar toen bitter om gehuild.
Na de lagere school besloot ik geen brei- of haaknaald meer aan te raken. Tot ik afstudeerde en geen werk vond. Bij wijze van bezigheidstherapie, of was het traumaverwerking, stapte ik naar de breiwinkel en kocht garen voor een wit katoenen topje. Mijn topje had onverwacht succes en ik begon aan een trui. Ik breide een korenblauw vest en nog een tweede trui. De naalden tikten ijverig, ook in tijden dat breien uit de mode was. Na een operatie aan mijn rechterpols een paar jaar geleden heb ik mijn breimand aan de kant gezet. Tot vandaag. Want vandaag ga ik een proeflapje breien. En daarna begin ik aan een vestje. Een schattig, piepklein vestje.
Ingrid Vanderkrieken 
13 reacties op “Meerderen en minderen”
Haken en breien kan en doe ik niet.
Maar met de titel van jouw blog zou ik iets meer moeten bewegen en iets minder moeten gaan eten.
Haken of breien helpt daar weinig mee.
Vrolijke groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Het is wel heel ontspannend. Goed voor de geest dus. Voor het lichaam iets minder. Och ja, dan brei je maar weer iets groters. Winterse groet!
LikeGeliked door 1 persoon
Als 6 jarige kreeg je als meisje een uur ” nuttige handwerken”. De jongens hadden dan handenarbeid. Het stond me direct erg tegen: dat verschil in benadering.In een zonnig lokaal moest je dan eerst een bolletje opwinden uit strengen katoenen garen. Het zat vaak in de war en mijn handjes waren plakkerig. Het eerste werkstuk was een katoenen inktlap. Met de schrijfles kon je die goed gebruiken. Helaas zat er altijd een katoenen vezeltje aan je pen en dan was het schrijfresultaat niet zo keurig. Na de inktlap maakten we pannenlappen, sokken en handschoenen! Ondertussen knutselden de jongens met verf, klei, karton en linoleum! Na deze jaren op de lagere school raakte ook ik geen breipen of haaknaald meer aan.
De jaren verliepen en ” creatief bezig zijn ” was helemaal in. Met veel plezier heb ik truien en vesten met ingewikkelde patroontjes gebreid en voor mijn raam in de keuken hing een zelfgehaakt gordijn. Voor mijn baby’s en peuters breide ik heel veel en genoot van het leuke resultaat.
De kleintjes van toen zijn al lang volwassen en ik ben met veel andere dingen actief. De breipennen liggen achter in de kast en wie weet komt er een dag dat ik net als Ingrid een schattig piepklein vestje ga breien!
LikeGeliked door 1 persoon
Oh ja, die pannenlappen en handschoenen. Handschoenen met vier naalden, nog zoiets!
En ja, als je maar actief blijft. Ik ben alleszins blij met jou als actieve lezer!
LikeLike
dat wist ik niet!
Ik dacht dat breien perfect bij je paste. Maar het is blijkbaar niet zonder slag of stoot gegaan. Motivatie hervonden door kleinzoon?
LikeGeliked door 1 persoon
Maar goed dat je niet alles van me weet! Breien heb ik altijd heel ontspannend gevonden. Ik heb het gelaten omdat ik mijn pols niet te zeer kan belasten. Maar met mate moet toch kunnen, dacht ik de afgelopen week. Dan maar wat minder poetsen (alsof ik een poetsmaniak ben). Daarom begin ik met iets kleins…
LikeLike
Leuke blog! Ik brei sinds een aantal jaren weer behoorlijk veel. ‘Fanatiek’ zegt mijn man. Ach, het is leuk, gezellig om te doen, en het resultaat is ook (meestal) mooi. Ik brei kussens, dekens, sokken en omslagdoeken. Truien en co, daar waag ik me niet meer aan.
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel! Ja, het is leuk. Je hebt er niet veel voor nodig en je hebt het gevoel creatief bezig te zijn. Goede compensatie voor al mijn gelees en geschrijf ook.
LikeLike
Dat lintje en die sokjes herinner ik mij nog. Grijs met rood waren de kindersokjes. In het derde leerjaar breiden wij een katoenenonderbroek, met het strikte verbod van mijn moeder die ooit te dragen. Tot die sokjes lukte het mij nog wel, gewoon alles rechtdoor breien. Daarna ging niets meer. Van meerderen of minderen had ik geen kaas gegeten.
Veel succes met je kleine vestje. Benieuwd hoe het er zal uitzien.
LikeGeliked door 1 persoon
Ben zelf benieuwd…
LikeLike
Heel herkenbaar, dat gezwoeg met roestige breinaalden op de eerste klas en de juffrouw die meer breide dan ikzelf. Later toen ik er aan toe was kon ik ook goed breien. Ik zie aan de reacties dat het veel losmaakt dus weer de goede toon geraakt!
LikeGeliked door 1 persoon
Ha Ine, dankjewel!
LikeLike
jaaaa .. dat klinkt als ..
een oma in spé?? 😀
LikeLike