In de krant van vanmorgen lees ik dat België Facebook op de vingers tikt in verband met zijn privacybeleid. Facebook controleert ons surfgedrag en dat vinden wij niet leuk. Als bezitter van een Facebookaccount heb ik daar mijn toestemming voor gegeven, dat weet ik wel, maar het nog eens zwart op wit lezen bezorgt me een beklemmend gevoel. Als ik ook nog aan die online leesclub van Mark Zuckerberg denk, voel ik de slagaders in mijn hals hevig kloppen. Mark is de baas over een sociaal netwerk met meer dan één miljard gebruikers. Wanneer hij op zijn site om de twee weken een boek voorstelt, heeft dat grote gevolgen. Voor de boekenmarkt en voor onze hersenen. Dat kan niet anders. Zijn invloed wordt alsmaar groter en dat maakt me bang.

In een volgend artikel gaat het over een bedrijf dat toestelletjes produceert die het rijgedrag in de auto registreren en online doorspelen aan verzekeringen. De verzekeraar biedt dit apparaatje aan zijn klanten aan en in ruil krijgt de klant een korting op zijn premie. Allemaal in ons eigen belang. Ja, ja, het zal wel.

Ik heb zin de krant weg te gooien. Maar ik lees de krant digitaal en mijn iPad tegen het behang smijten lijkt me niet meteen hét idee van de dag. Ik fop er alleen mezelf maar mee. Dus zucht ik even diep (dat kan ik goed) en met een vastberaden veeg over het scherm sluit ik de krant.

Die controle overal, ik word daar paranoïde van. Overal zie ik Big Brother. Vanuit mijn computer loert hij alle dagen naar mij. Hij zit in de chip van mijn bankkaart. Via camera´s en allerhande toestellen weet hij waar ik ben en wat ik doe. Zogezegd voor mijn veiligheid en mijn materiële en geestelijke welzijn. Ondertussen pluist hij mijn hele gedrag uit en gebruikt de informatie om me te manipuleren.

Er komt reclame voor Anna voorbij. Ongevraagd, hier op mijn scherm. Wat denken ze wel. Anna komt hier niet in huis. Geen sprake van. Want Anna, die slimme thermostaat, dat is vast het zusje van Big Brother.