“Er komt een hittegolf.” Zo´n bericht doet me altijd denken aan de zomer van 1976. Toen was er ook een hittegolf. Ik weet het nog goed want ik was vijftien en smoorverliefd. Ik leed aan een onuitgesproken en onbeantwoorde verliefdheid – aan het heftige soort dat je nooit meer vergeet. Dag en nacht werd ik overspoeld door romantische gevoelens en bitterzoete gedachten. ´s Avonds zat ik uren op mijn kamer naar muziek te luisteren. Iedere noot deed me aan hem denken. Van het ene liedje begon ik ongeremd te huilen en van het andere gelukzalig te lachen.
Die zomervakantie fietste ik dag na dag naar het openluchtzwembad. Thuis kon ik naar waarheid vertellen dat ik samen met mijn vriendin ging zwemmen. We vertrokken al in de voormiddag en iedere dag dook ik sierlijk in het water. Iedere keer weer hoopte ik dat die knappe, blonde badmeester me eindelijk eens zou zien staan. Of beter gezegd, me zou zien zwemmen. Want ik dacht dat jongens op sportieve meisjes vielen. Wist ik veel. Zo elegant mogelijk zwom ik de lange banen van het vijftig meter-bad op en neer. Alle vier de stijlen, kilometers aan een stuk, terwijl hij aan de rand van het diepe heen en weer liep. Hoeveel keerpunten ik heb gemaakt! Behalve als ik rugslag zwom; dan kon en durfde ik niet zo goed. Telkens wanneer ik boven water kwam, probeerde ik zijn blik te vangen. Oh die ogen, die mooie, grijsblauwe ogen! Ik begon te zwijmelen als ik ze zag. Maar ik moest verder zwemmen, laten zien hoe sportief ik was.
Het heeft niet geholpen. Ook dat donkerblauwe badpak van Arena had niet het beoogde effect. Pas toen hij zich voor een blond meisje interesseerde, begreep ik hoe het werkte. Een bikini moest je dragen, en gillen wanneer je je voet in het water stak. Om hulp schreeuwen en bij een kras op je been een pleister vragen. Mijn liefde bekoelde.
De zomer liep op zijn eind. En zie, daar verscheen een jongeman met een fototoestel. Een student fotografie, dacht ik oprecht verheugd. Ach, wist ik toen veel.
Zin in een smartlap uit de zomer van 1976? Zo eentje waarvan je ook gaat zwijmelen?
12 reacties op “Wist ik veel”
Wat ben ik blij met het einde van je verhaal 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een heerlijk verhaal en heerlijk zwijmelen bij de muziek van “The Manhattan – Lets just kiss and say goodbye ” !
Heel even weer 15 jaar zijn en eindeloos je baantjes te zwemmen in de hoop dat die leuke badmeester je ziet. Eindeloos luisteren naar muziek, wegdromen, fantaseren, lachen en huilen. Tot het opeens voorbij is….!
Er komen meer verliefdheden en vriendjes en je grote liefde. Maar nooit zijn we zo onbevangen als toen!
Geniet van de zomer en droom even weg bij zulke mooie herinneringen!🌞🌞🌞
LikeGeliked door 1 persoon
Zo gedetailleerd heb ik dat verhaal ook nog niet gehoord! En dat einde pas – schitterend!
LikeGeliked door 1 persoon
ook de broekspijpen waren om van te dromen. grts
LikeGeliked door 1 persoon
Waar is de tijd?
LikeGeliked door 1 persoon
Heerlijk zomerverhaal en leuk filmpje, ik ben benieuwd naar het vervolg met de student…
LikeGeliked door 1 persoon
een hele mooie 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Hoe gaat het je nu af ????
Nieuwsgierige groet,
LikeLike
Of ik nu meer weet? Ik zwem nog altijd…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zwem niet meer ……
zomerse groet,
LikeLike
Goh, wat leuk! Wie weet was ik dat meisje in bikini, haha. Alleen was ik niet blond 🙂 We zijn dus allebei uit ’61 èn uit ’t Limburgse?
LikeLike
Nog straffer dan!
LikeGeliked door 1 persoon