Wie bestelt er nu schoenen op het internet. Boeken tot daaraan toe, maar schoenen! Laatst zaten we hier met z´n allen aan tafel en hoorde ik dat mijn zonen en hun vriendinnen dat regelmatig doen. Bij Zalando. Vandaag besteld, morgen geleverd, zeiden ze. En hoe leuk dat is, na het werk, thuis, op je gemak alles passen. Wanneer het tegenvalt, vertelden ze, stuur je alles gewoon weer terug. Zonder kosten. Goh, ik wil niet weten hoeveel schoenen er in onze contreien onderweg zijn. Ja zeg, hoe vies is dat. Wie heeft die allemaal aan gehad? Zo zal voetschimmel zich wel verspreiden. Want ik geloof nooit dat iedereen thuis propere sokjes aantrekt om schoenen te passen. Het is voor mij ook een kwestie van principes. Al die mistoestanden bij firma´s als Amazon en Zalando, daar wil ik niks mee te maken hebben.

Schoenen dus. Heel Aken en omstreken heb ik afgeschuimd, op zoek naar blauwe schoenen met een hak. Blauw is het probleem niet, wel die hak. Die mag niet te laag zijn, maar ook niet te hoog. Uiteindelijk had ik de juiste gevonden, helaas niet meer verkrijgbaar in mijn maat. Nee, ze kon ze ook niet meer bestellen, zei de verkoopster. Stiekem heb ik daarna thuis op mijn computer Zalando aangeklikt. Gewoon, om eens te kijken of ze die pumps daar wel in mijn maat hadden en die verkoopster eens goed de waarheid te kunnen vertellen.
Het was echt niet mijn bedoeling iets te bestellen. Absoluut niet, kwestie van principes. Maar keus dat ze daar hebben! En toen heb ik me verlaagd. Voor ik het goed en wel besefte had ik drie paar in mijn winkelmandje liggen. De bestelling verliep vlot en ze zouden de volgende dag leveren. Op de praktijk. Ik wist alleen nog niet of ik me wel zou kunnen inhouden als die jonge man uit het reclamefilmpje aan de balie zou verschijnen.

Het was niet nodig in hysterisch gekrijs uit te barsten. Hij was lang niet zo knap als die kerel op televisie. Hij was ook ouder. En de geur die hij meebracht had veel weg van stinkende kaas.