Het is me gelukt! Ik koesterde die wens al langer maar mijn man had er geen oren naar. Samen gaan wéllnessen? Al die warmte en nattigheid? Nee, dank je feestelijk. Buiten zijn, in de tuin werken, die verbondenheid met de aarde – dat vindt hij pas ontspannend. Maar laatst zag ik mijn kans: ik heb hardop uit de krant voorgelezen dat een of ander ziekenfonds saunabezoek gaat terugbetalen, vanwege zo gezond en ontstressend. Resultaat: we zijn op weg naar een “ drie uur durend relax avontuur”. Hopelijk komt er geen ruzie van.

Onze gastvrouw verwelkomt ons hartelijk, legt ons alles uit en laat ons dan alleen. Met een glaasje Cava in de hand drentelen we onwennig in een witte badjas wat rond, bestuderen alles grondig en besluiten eerst maar eens in het Balneobad te gaan liggen. Ik laat de badjas zo gracieus mogelijk van mijn schouders glijden en met ingetrokken buik stap ik in het bad. We zijn al lang getrouwd, maar toch. Je moet blijven investeren in je relatie. Hoofd achterover – het schuim komt gelukkig tot aan mijn kin – en goh wat ruikt dat lekker. Drankje op de rand van het bad en zachte muziek op de achtergrond; het is alsof we in een film meespelen. Ik kan nog altijd niet geloven dat de vader van mijn zonen dit meedoet, maar zo te zien ligt hij er genietend bij. Daarna is de infraroodcabine aan de beurt. De aangename warmte doet deugd aan onze geplaagde rug- en nekspieren. Onder de tropische regendouche gebruiken we lacherig voor de eerste keer in ons leven een bodyscrub en even later zitten we met een kop als vuur in de sauna te puffen. Oh, wat voel ik me gezond! Maar lang houd ik het hier niet uit en ik klim de outdoor-jacuzzi in. Pure luxe is dat, buiten in een warm bubbelbad liggen met het hoofd toch lekker koel.

Na onze drie uur lichaamscultuur lopen we met een zalig ontspannen gevoel naar onze auto. En eindelijk is hij bereid het toe te geven: warm en nat, het heeft toch wat.