Zijn lippen zijn toch wel heel smal. Ik kan er nu over mee praten want ik heb hem van nabij gezien. Ik heb hem zelfs een hand gegeven, of beter, hij mij.
We leunden tussen de markt en de Katschhof op een heel strategische plaats tegen de dranghekken. Proficiat met uwe prijs, mijnheer Van Rompuy, riep de man naast mij. Prompt draaide Herman Van Rompuy zich om en kwam met uitgestoken hand op ons toe. En toen zag ik het. Die lippen zijn nog smaller dan ik al dacht. Het is een hele klus vriendelijk te zijn met zo’n mond, maar het lukte hem wonderwel. Waar we vandaan kwamen, vroeg hij. Fier als een pauw heeft de man naast mij uitgelegd dat wij van Lommel komen en ondertussen echte Euregianen zijn.
Herman Van Rompuy heeft de Internationale Karel de Grote-prijs gekregen, een prijs die in Aken jaarlijks wordt uitgereikt aan iemand die zich verdienstelijk heeft gemaakt voor Europa. Omdat het dit jaar een Belg is, zijn we persoonlijk naar de stad getrokken en hebben ons in de massa gestort. Enfin, in wat wij dachten dat een massa ging zijn. We stonden dus op de markt tussen het weinige volk en konden op een groot scherm alles zien. “Zien” is het juiste woord; door al het gejoel van demonstranten hebben we niks kunnen horen. Rond één uur verscheen de laureaat op de Katschhof voor een interview, vergezeld van zijn familie. Hij kreeg een grote doos Aachener Printen en een mand met streekproducten. Zijn vrouw ontving de bloemen. Ze hebben Herman, ik noem hem maar bij zijn voornaam want ik behoor nu tot de intimi, gevraagd of hij thuis ook zo opgewassen is tegen crisissen en of hij daar ook zo diplomatisch en verzoenend optreedt. Ach, zei hij guitig, thuis vormt dat geen probleem. Wij gehoorzamen allemaal mijn vrouw.
Op vraag van de moderator heeft hij daarna zijn hele familie aan het publiek voorgesteld: zijn kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen. En hij heeft géén haiku voorgelezen. Dat doet hij volgend jaar.
Ik had iets meer verwacht dan die smalltalk. Maar ja, met zo’ n lippen…
Ingrid Vanderkrieken 
Eén reactie op “Herman”
Go, wat belevenis. Je hand niet wassen hé, dat is een relikwie!
En ik was al fier dat Karl-Heinz Lambertz mij een hand schudde op de fototentoonstelling, maar een handje krijgen van Herman de Internationale Karel de Grote-prijs drager, dat is toch nog iets anders zulle!
LikeLike