Een paar jaar geleden verkondigde ik nog: nooit, nooit van mijn leven reis ik buiten Europa. Ik zou er gif op hebben ingenomen. En áls, zei ik dan, áls, dan naar New England. Voor de Indian Summer. De nadelen van een lange reis, oververmoeid en geradbraakt naar huis komen, leken me niet tegen de voordelen te kunnen opwegen. Al die ervaringen waar iedereen zo mee dweepte en die ze me nooit meer zouden kunnen afnemen, ik had er geen behoefte aan. Waar al die mensen toch mee bezig zijn, dacht ik toen. Reizen van het een naar het ander, nooit tot rust komen, ach, laat ze maar. Ik doe er mooi niet aan mee. Boeken genoeg over al die vreemde oorden en lange zandstranden, mompelde ik tegen mezelf. En op televisie krijg ik vast meer te zien dan jullie in het echt. Ik reis wel in mijn hoofd. Dat zei ik niet, maar ik dacht het wel.
Tot onze middelste zoon naar Phuket vertrok om er te gaan wonen en werken. Niet zomaar op reis, nee, werken ging ie daar, met een echt contract van twee jaar. En wat doe je als ouders dan? Juist, ja. Je gooit alle principes overboord en reist hem achterna. Om eens te kijken hoe het leven en werken daar is en wat hem nu zo boeit aan zo´n land als Thailand. Ondertussen zit hij daar voor zijn derde jaar. En geloof het of niet, maar binnenkort vertrek ik in mijn eentje voor twee weken naar Thailand. Mijn naasten verschieten zich een ongeluk. Gij? Alleen?
De vlucht is geboekt en ik ga logeren in het hotel waar onze zoon werkt. Gisteren heeft hij laten weten dat ik mijn fitness-outfit (!) moet meebrengen. In het hotel wordt blijkbaar ook Pilates en yoga aangeboden. En hij vroeg of ik bang ben op een speedboot – hij wil een weekendje Ko Lanta boeken. Nu, dan kent hij zijn moeder toch niet goed. Want ik heb eens op het internet gekeken. Het zeewater is er constant 29 graden, en die lange, witte zandstranden, daar heb ik toch wel wat voor over…
Ingrid Vanderkrieken 
18 reacties op “Laat ze maar”
Dus…. zeg nooit nooit. goede reis Ingrid en doe hem daar de groeten van ons!
LikeLike
Zal ik doen! Ik verheug me en bibber toch ook een beetje. Groetjes, Ingrid
LikeLike
Zo zie je maar, zeg nooit nooit, het komt tóch… ooit.
Ik popel nu al om je Thaise Rimpelingen te lezen.
LikeLike
Da´s mooi gezegd! Of beter, geschreven!
LikeLike
Ik doe mijn best en … doet de rest!
LikeLike
Ingrid ! Ik ga bijna wenen omdat ik niet mee kan. Ik zie hoe je onder een palmboom…… , ik zie je met wapperende haren op de speedboot , ik zie je in een mooi pakje hoooooom neuriën …..ik zie ………oh ik zie zo veel . Ik zie je genieten en dat doet mij heel veel plezier
LikeLike
Daar moet ik weer bijna van wenen… Bij het volgende etentje breng ik uitgebreid verslag uit!
LikeLike
Zeer mooi. Bob Dylan zou zeggen: “He Not Busy Being Born Is Busy Dying”
LikeLike
Dankjewel! Dat geeft mijn gevoelens heel goed weer. Zo treffend als Bob Dylan kan ik het wel niet verwoorden.
LikeLike
Goede reis en denk aan dit gedichtje
The Red Wheelbarrow
So much depends upon
a red wheel barrow
glazed with rain water
beside the white chickens
LikeLike
Fernand, (ver)wonderlijk mooi! Ik zal er aan denken, en niet alleen op vakantie.
LikeLike
zozo… alleen naar Thailand… wat een ondernemende dame!!!
Verstuurd vanaf mijn iPad
LikeLike
Wie had dat ooit gedacht van dat meiske uit Lutlommel, hé. Kinderen doen je je grenzen verleggen, wat jij?
LikeLike
Zeg Ingrid ? Ga je echt alleen naar Tailand ? Of heb je ons overdonderd met je schrijfkunst ?
LikeLike
Ik heb niks overdreven, het is echt zo!
LikeLike
Weet je waarom ik dat dacht , in ” Wat ” staat geschreven …….gebaseerd op de waarheid, wat niet altijd wil zeggen dat alles waar is. Ik kruid ze …… Vleugje humor. Allee dan, het is waar. Jaak riep voor hij vertrok naar zijn werk ” zeg haar dat ik op zen minst vier kaarten wil als bewijs “
LikeLike
Geniet van deze vakantie (en je zoon)
LikeLike
Dankjewel! Mijn man gaat ondertussen de bessen verplanten…
LikeLike