In mijn leeftijdscategorie heb je twee soorten vrouwen: zij die hun haar verven en zij die hun haar niet verven.
Zij die hun haar verven gaan meestal ook keurig geschminkt door het leven. Ze zitten strak in hun vel en hebben er veel voor over om dat ook zo te houden. Ze zijn sportief en gaan vol zelfbeheersing met drank en voeding om. Ze voelen zich attractief en worden per definitie beschouwd als succesvol.
Zij die hun haar niet verven gaan meestal ongeschminkt door het leven. Ze rijden met de fiets, dragen lage hakken en het kan ze niet zo schelen of maatje 38 nu nog past of niet. Ze laten de natuur haar gang gaan. Ze voelen zich tevreden en worden beschouwd als niet-zo-succesvol.
Ten laatste zo rond je vijftigste moet je beslissen bij welke categorie je wil horen.

In de paskamer merk ik dat een keuze zich begint op te dringen. De kleren die ik heb uitgezocht passen niet meer bij mijn leeftijd en al helemaal niet meer bij mijn figuur. Mijn kapsel ziet er ineens ook níet uit en goh, wat ben ik grijs! Lichte paniek breekt uit. Nu moet ik er toch écht iets aan gaan doen. Morgen meteen naar Frisör Fresh. Klein lichtpuntje: misschien ligt het aan de spiegels hier?
Op slag komen belangrijke levensvragen op. Voor wie wil ik er eigenlijk beter uitzien? Voor mijn man? Voor mijn vriendinnen? En wat heb ik er voor over? Een leven lang diëten en naar de fitness? Maar dan moet ik daar minstens drie keer per week naar toe! Een ijzeren discipline heb je daar voor nodig! Toch maar voortdoen op mijn huidige elan? Gezellig aan tafel zitten, af en toe wat bewegen. Vooral niet te veel, want al die verhalen die ik de laatste tijd hoor over mensen van mijn leeftijd die ineens hevig gaan sporten, daar word ik ook niet vrolijker van.

Zou dat corrigerend ondergoed dat die vrouw naast me over haar arm had hangen ook kunnen bijdragen tot een beter gevoel? Ik stel de beslissing nog wat uit…