In de vissenkom – Gekronkel

De vissen kijken niet meer naar het nieuws. Wij ook niet. Wij krijgen een indigestie van een overdaad aan actuele zaken. Daarom lezen wij enkel nog onze dagelijkse krant. Af en toe volgen we nieuwssites op het internet. 

Sommige artikelen uit de krant lees ik ´s ochtends voor en voorzie ik van commentaar, opdat mijn man weet wat me interesseert en waarmee ik akkoord ga of juist niet. Niet dat hij altijd goed toehoort of antwoord geeft, maar ik vind dat je in een relatie je uiterste best moet doen om te blijven communiceren.

Voor de vissen zijn die ochtendlijke berichten al teveel, vrees ik. Vissen, toch deze vissen, zijn veel gevoeliger dan ik dacht. Je kan echt niet zeggen dat alles zomaar van ze afglijdt. Vanochtend, toen ik aan het artikel van Tinneke Beeckman begon, sloegen ze zelfs hun staart tegen hun oren. Ik denk toch dat het hun oren waren. Nochtans horen ze graag wat ze over de politieke gebeurtenissen te zeggen heeft. 

Het werd een gekronkel van jewelste. Het water klotste over de rand, wat maakte dat ik al om kwart over zeven met een poetslap rondliep en gelijk maar de vloer in het hele huis heb gedweild. Echt niet mijn gewoonte. Achteraf gezien niet verkeerd – blijkbaar werken natte vloeren verkoelend.

Zodoende heb ik de aanbevolen beweging voor vandaag al bijna gehad. Straks wandel ik nog naar het groene café bij het station en zo zal ik mijn stapjes wel halen. De voedingsadviezen van de Hoge Gezondheidsraad volgen wordt moeilijker. Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Net nu ik het kaas eten sterk verminderd heb omwille van het vele water dat ervoor wordt verbruikt, lees ik dat we met z´n allen meer melk moeten drinken en meer kaas en yoghurt moeten eten om genoeg calcium binnen te krijgen. Het herinnert me aan de melk- en cacaoflesjes die we in de jaren zestig op de lagere school aangeboden kregen. Zogezegd voor de gezondheid, maar vooral om de zuivelindustrie te stimuleren.

Wat ik over Trump dacht heb ik in het bijzijn van de vissen niet durven uitspreken. Ze kunnen zijn naam niet meer horen. Onder ons gezegd, ik denk dat we hoop kunnen koesteren. Hij begint zichzelf te kennen. De stokebrand die alles beter weet, keihard ontkent wat hij eerder zei, beweert dat hij nog niet weet wat hij met Iran gaat doen. Je kan dat als een dreiging zien maar ook als het begin van zelfkennis. En is zelfkennis niet het begin van alle wijsheid? 

Rimpelingen

, , , , , ,

19 reacties op “In de vissenkom – Gekronkel”

  8. na je verslag te lezen van je ervaringen met de vissen en Trump wil ik je een boekje aanraden van Kristien Hens “Denken met microben”. Veel leesplezier en een goede relatie met je vissen en je man.

    het is een hele tijd geleden nog eens iets te kunnen lezen van je. echt fijn

    grts Fernand

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Reageren? Graag!

INGRID VANDERKRIEKEN