Energiek

Met trillende handen legt ze de oude TV-box van Proximus in de kartonnen doos van de nieuwe, legt er de bijbehorende kabels en afstandsbediening bij en plakt de doos goed dicht. Het label voor de verzending heeft ze gelukkig een week geleden al uitgeprint en klaar gelegd. Ze hoeft hem er alleen nog op te kleven en het hele pakket daarna naar de post te brengen. 

Zonder iets te zien rijdt ze achteruit de garage uit en raakt de grote hoop wit zand die nog op de oprit ligt. De motor valt stil en ontredderd legt ze haar hoofd op het stuur. Wat een zenuwentoestand. Heeft ze de box wel goed schoon gemaakt voordat ze hem in de kartonnen doos stopte? Zijn alle gegevens gewist? Ze twijfelt, maar tijd om de proef op de som te nemen is er niet. Ze ademt drie keer diep in en uit en start opnieuw. 

De hele winter hebben ze ruzie gemaakt over hun terras dat moest worden opgeknapt. Zij wilde het láten doen, hij wilde het zélf doen. Pas toen ze zo snel geen vaklui konden vinden, was ze overstag gegaan. En natuurlijk gebeurde wat ze had voorspeld: hij besloot het terras uit te breiden, legde nog twee paden aan en begon een grote cirkel onder haar droogmolen te verharden. Het plan voor een terras aan de zijkant van het huis lag ook al klaar. Niet te stoppen was die man. Energiek tot en met. Weken aan een stuk was hij aan het werk geweest – weken waarin het geluid van de slijpschijf, de mortelmolen, het geklop op de stenen haar waanzinnig maakten. Terwijl hij wéét dat ze zo gevoelig is voor geluid. “Straks hebben we nog een cementen tuin”, had ze vanmorgen geschreeuwd, “straks denken de buren nog dat we iets te verbergen hebben.” Maar onaangedaan trok hij zijn werkbroek verder aan en maakte aanstalten om naar buiten te gaan. Buiten zinnen nam ze het eerste het beste dat op tafel lag in haar handen en vloog op hem af. Van de rest weet ze niet veel meer. Alleen dat haar man ineens bewegingloos op de grond lag, de box vol bloed hing, en ze alle sporen moest wissen. Dat ze zo snel mogelijk van de box moest zien af te geraken en daarna haar man in zijn geliefde tuin moest laten verdwijnen. Wit zand en zakken cement hebben ze nog genoeg. 

Rimpelingen

32 reacties op “Energiek”

  1. Maar gelukkig was ze na die aanslag wakker geworden. Koffie? had hij vriendelijk gevraagd. Die werkbroek stond hem goed. Beetje flodderig maar jongensachtig dat wel.

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  3. Inspirerend. Ik zou het dode personage (als hij al op pensioen is) officieel nog even ‘gewoon’ laten bestaan. Kan lucratief zijn, vooraleer hij als ‘vermist’ wordt opgegeven.

    Louter fictief natuurlijk 😉

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Geef een reactie op Rimpelingen Reactie annuleren

INGRID VANDERKRIEKEN