Er was iets tussen ons

 

Met de kerstdagen in het vooruitzicht en een regel uit onderstaand liedje van Els De Schepper in het achterhoofd:

Beste mijnheer God,

De laatste tijd hebben we weinig van elkaar gehoord. Hopelijk klinkt dit niet als een verwijt want dat is geenszins de bedoeling. Ik begrijp ook wel dat U op andere plaatsen meer nodig bent dan hier. Bovendien, ik kan mezelf echt niet betichten van veel initiatief naar U toe. Maar hoe gaat het met U? Bent U nog goed gezond? En hoe gaat het met Uw Zoon en de Heilige Geest?

Zelf heb ik het erg druk gehad. Met het werk, familie en vrienden. Op zondag naar de kerk gaan lukt echt niet meer. U kent dat wel, U hoort het vast wel vaker, en ik hoop dat U het begrijpt. Omdat ik het contact met U toch graag wil onderhouden, schrijf ik deze brief. Uw adres vond ik zomaar op het internet. U lijkt nog altijd geen waarde te hechten aan Uw privacy?

Laatst was ik op de begrafenis van een lieve vriendin, die veel vertrouwen had in U. Veel meer dan ik. Ik realiseerde me toen – mede daarom schrijf ik U – dat ik goede herinneringen heb aan U. Drie dagen na mijn geboorte was U er al bij. Mijn eerste communie, mijn plechtige communie, mijn huwelijk, de doop van mijn kinderen, de begrafenis van mijn ouders, alle belangrijke momenten in mijn leven heeft U van nabij meegemaakt. En wat hebben onze ontmoetingen me deugd gedaan. Ook op gewone dagen kon ik altijd met alles bij U terecht. U was getuige van al mijn vreugde en al mijn verdriet en U oordeelde of veroordeelde niet. Ik moest mijn handen maar in elkaar slaan, mijn ogen dicht doen en hop, daar was U al. Wanneer dat veranderd is, weet ik niet precies.

Ik moet zeggen, ik mis U. Niet mijn kinderlijke geloof in U – ik weet niet eens of U bestaat. Wel het gevoel van verbondenheid. Ik mis de verbondenheid met een hogere macht en met mensen die in hetzelfde geloven. Soms komt er iets van dat gevoel weer naar boven – bij de geboorte van een kind, wanneer ik in de lente naar de tuin kijk, bij mooie muziek. Dan voel ik: er was iets tussen ons dat me bijbleef al die tijd; er was iets tussen ons, ik raak het nooit meer kwijt.

Bij deze dank ik U dus alvast hartelijk voor Uw bijdrage aan mijn leven.

Met vriendelijke groet en in de hoop spoedig iets van U te vernemen,

Ingrid Vanderkrieken

Rimpelingen

18 reacties op “Er was iets tussen ons”

  2. Mooi om deze gedachten zo in een brief te zien. Als katholiek werd ik keurig vernoemd naar een aartsengel en twee heiligen. Ik heb als kind nog moeten biechten en dat heeft weinig goeds gedaan aan mijn geloof. Ik heb er niets meer mee maar ik kan wel genieten van stukjes zoals die van jou.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    • Dankjewel Mies en blij dat je ervan geniet.
      Als kind moesten we op school regelmatig naar de biecht. Zonder ongelukken onder het gordijntje doorkruipen en geduldig wachten totdat het schuifdeurtje aan mijn kant openging, bezorgde me hevige hartkloppingen. Met neergeslagen ogen zei ik dan steevast hetzelfde: drie keer gelogen en twee keer zonder vragen snoepjes uit de kast genomen. Om daarna met een witgewassen zieltje de kerk uit te zweven en prompt dezelfde zonden te begaan…

      Like

      Beantwoorden

    • Dankjewel. En nu je het zegt, die nachtmis .. daar heb ik ook mooie herinneringen aan. Na de mis, in het holst van de nacht, gingen we nog naar mijn grootouders. Er lag ook altijd sneeuw op kerstavond. Hoewel ik daar opeens niet meer zo zeker van ben.
      Ook voor jou fijne kerstdagen en een gelukkig Nieuwjaar!

      Like

      Beantwoorden

Reageren? Graag!

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

INGRID VANDERKRIEKEN