Vandaag – het is een zonnige zondag – kom ik kijken hoe leden van de Maastrichtse Watersport Club zich voorbereiden op de deelname aan Le boucle de Liège, een roeiwedstrijd met handicap rond het Parc de la Boverie in Luik, een eilandje in de Maas.
Het eerste psychologische gevecht met de grote favoriet – ça va? – oui, euh, non, j´ai mal aux jambes – en het opriggeren bij de botenwagen zijn achter de rug. Hun startnummers hebben ze bij elkaar opgespeld en op de boten aangebracht. Ze moeten nu nog wat koolhydraten – in de vorm van een stuk taart – naar binnen spelen en daarom gaan we samen aan een lange tafel met bank zitten, onder een grote parasol. Vlakbij stroomt de Maas. Ietwat dreigend, vind ik. Maar de zon schijnt en op de achtergrond zingt Gérard Lenorman de ballade van de gelukkige mensen.
Roeien lijkt me ontzettend moeilijk. Je ziet toch niet waar je naartoe moet? Bovendien komt die roeibeweging me zo onnatuurlijk voor. Niks voor mij, denk ik, terwijl mijn gesprekspartner, zittend op de bank, probeert de beweging letterlijk met handen en voeten uit te leggen. Roeien – nee, daar is mijn coördinatievermogen echt niet goed genoeg voor. Het heeft iets van achteruit parkeren. Tot grote ontsteltenis van mijn rijinstructeur kreeg ik dat maar niet beredeneerd en kon ik het dus ook niet. Pas toen ik er niet meer over nadacht ging het beter. Tegenwoordig ben ik zelfs een kei in het achteruit parkeren.
‘Sta eens even op’, onderbreekt hij mijn gedachtegang. En voor ik het goed en wel besef is hij al recht geveerd. Verwonderd kijk ik hem aan.
‘Ja, sta maar eens op,’ dringt hij aan, ‘en kom tegenover me staan. Dan leg ik iets op de grond en jij raapt het op.’
Gehoorzaam zwier ik mijn been over de bank en ga tegenover hem op het gras staan. Gelukkig is er nog niet veel volk, denk ik, terwijl ik schichtig om me heen kijk. Zo dadelijk sla ik hier vast een figuur als modder. In mijn geval geven de simpelste bewegingen aanleiding daartoe.
Hij legt zijn zonnebril op het gras en kijkt verwachtingsvol naar mij. Lichtjes in de war ga ik door mijn knieën en raap de bril op. Was dit wat hij van mij verwachtte? Ging het wel goed?
‘Heb je het gemerkt’, straalt hij, ‘voel je het, weet je wat je hebt gedaan? Eerst je knieën gebogen, daarna je rug. De armen strekte je van je weg, en toen je weer recht kwam deed je de omgekeerde beweging. Zo werkt het. Zie je wel, zo simpel als wat, een heel natuurlijke beweging.’
Verrast ga ik weer zitten en kijk over de kade naar de opeens veel vriendelijkere Maas. Ik kan het. Als ik maar niet nadenk. Ooit word ik nog een kei in het roeien.
Ingrid Vanderkrieken 
23 reacties op “Een heel natuurlijke beweging”
Buiten het roeien zijn er nog bewegingen die beter lukken zonder nadenken. Ik ga geen voorbeelden geven. Grts
LikeGeliked door 2 people
Oei, nog niet aan gedacht…
Groet!
LikeLike
Wat me eraan doet denken dat het lang geleden is dat we nog eens in Maastricht zijn geweest. Moeten we zeker dit jaar nog eens herhalen!
LikeLike
Doe dat! Luik is anders ook de moeite waard. Het is er de laatste jaren fel op verbeterd.
LikeGeliked door 1 persoon
Daar wordt teveel geschoten tegenwoordig…
LikeLike
Ai, het heden uit het oog verloren, veel te veel bezig met mezelf en mijn rimpelingen…
LikeGeliked door 1 persoon
Niet erg…
LikeGeliked door 1 persoon
Hé, daar was ik vorig jaar in november. Inderdaad, Luik vond ik ook de moeite! Tenzij de laatste dagen dus.
Neen, ik mag ook niet teveel nadenken bij bepaalde handelingen, want dan gaat het altijd verkeerd, dan word ik zo stuntelig.
LikeGeliked door 1 persoon
Ha, nog iemand! Dank voor het begrip!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een prachtige uitleg!
Vrolijke groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel! Jouw reactie was op de een of andere manier in de Spam geraakt – daarom mijn late reactie!
LikeLike
Deze rimpelingen met een glimlach gelezen. En daarna heb ik geluisterd naar :”De ballade van de gelukkige mensen “, van Gerard Lenorman. Van deze ballade word ik altijd blij.
Soms lijken dingen heel moeilijk en ingewikkeld, wees niet bang om iets gewoon te proberen, het hoeft niet allemaal perfect te gaan. En dan kan het heel verrassend zijn wat je allemaal kunt, dan word je wereld groter en mooier. Dan voel je je een gelukkig mens.
PS.
En van “rimpelingen ” word ik ook altijd weer blij, ,
LikeGeliked door 1 persoon
Ha Cornelia, dankjewel voor je fijne reactie! Daar word ik dan weer blij van!
LikeLike
Hoi Ingrid, wat een leuk stuk over je beleving van de roeiwedstrijd. Ik zie mijn roeimaatje exact zo voor me staan zoals je het spot on beschrijft met die opraap beweging! Mooi ook zoals je het beschrijft: zonder opsmuk en mooi ‘klein’. Om stilletjes van te genieten. Dank je wel.
LikeGeliked door 1 persoon
Ha Max, dankjewel voor je reactie!
Ik heb hier natuurlijk iets uitvergroot, mijn gevoelens en gedachten erbij lichtjes overdreven.
Het was voor mijn een eer en een genoegen, afgelopen zondag. Roeien is een stoere sport! Nog proficiat met jullie resultaat!
LikeLike
Hoe eenvoudig kan het leven soms zijn als je ook nog een goede leermeester hebt!
LikeLike
Zo is dat!
LikeLike
Gniffel, gniffel.. die natuurlijke handeling had je er niet bijverteld. Met veel plezier deze blog gelezen. Je hebt trouwens een goed fotografisch oog..
LikeGeliked door 1 persoon
Merci! En ik had mijn persoonlijke assistent mee. Heb de foto´s alleen nog wat bijgesneden. De privacy, weet je wel…
LikeGeliked door 1 persoon
ook eens proberen… de afvaart van de dommel enkele jaren geleden was immers géén succes…. verkeerde tactiek denk ik. Met jouw tips MOET het lukken 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ha Lieve! Het zag er ineens doenbaar uit. Tot ik ze zag balanceren om in de boot te geraken en er weer uit. Nee, laat me dan maar zwemmen…
LikeLike
Het ziet er allemaal zo eenvoudig uit, maar als je het zelf moet doen… Ik heb heel vlug mijn opraaptechniek op het droge getest en ik denk dat ik het roeien toch best aan mij voorbij laat gaan…Ik kan beter mijn manier om dingen op te rapen grondig verfijnen! Weer heel beeldend geschreven Ingrid!Dikke pluim!
LikeGeliked door 1 persoon
Allez, dat ik mensen aanzet tot bewegen!
Merci voor het compliment en lieve groet!
LikeLike