Het plan was dat ik als laatste bericht voor dit jaar nog eens iets plezierigs zou plaatsen. Iets humoristisch. Over mijn man bijvoorbeeld, want dat lezen jullie blijkbaar graag.
Op dinsdagmorgen was ik om zeven uur opgestaan. Ik had goed geslapen en mijn humeur was navenant. (Dat verdient enige aandacht want dat gebeurt niet alle dagen.) In mijn hoofd had ik al een planning opgemaakt. Na het ontbijt eerst opruimen, bedacht ik terwijl ik mijn haar fƶhnde, want gisteravond zag het huis eruit uit alsof hier nog altijd vijf mensen wonen in plaats van twee. Nog wat kerstversiering aanbrengen. Daarna een column schrijven. Boodschappen doen. Pompoensoep koken – die met venkel. In de namiddag boek terugbrengen naar de bib in Vaals en op de terugweg bloemen kopen. Een paar dringende telefoongesprekken voeren. Granola maken. Zelfs een uurtje strijken had ik ingepland. Terwijl ik op andere dagen was en strijk met alle plezier uit mijn gedachten ban. Vol energie ging ik naar beneden.
Ik zette de radio aan en begon aan mijn kommetje met fruit. Pardoes verslikte ik me in een stukje mandarijn. Aanslag in Berlijn – op de kerstmarkt. Europa in zijn kern geraakt. Ik werd bang. Voor de zoveelste keer dit jaar werd ik bang en mijn gedachten gingen uit naar al die mensen die dit jaar door geweld zijn gestorven, of door geweld iemand hebben verloren.
Daarna dacht ik: de maatschappij wĆl dat we bang zijn. Voor Rusland, Turkije, AziĆ«, Afrika en Amerika. Voor de islam, de klimaatverandering, voor armoede en voor al te grote rijkdom. En als we maar bang genoeg zijn, zijn we bereid heel wat van onze vrijheden op te offeren. Eigenlijk wil ik daar niet aan meedoen.
Meteen heb ik de radio uitgezet. De krant heb ik opgevouwen op tafel laten liggen en ik heb die dag ook niet naar de televisie gekeken. Omdat ik niet wƩƩr elke minuut van de dag wou geconfronteerd worden met vragen en vermoedens, met oud nieuws en nieuw nieuws en met nog meer variaties op het nieuws. Ik heb gewoon mijn programma afgewerkt. Behalve die leuke column dan, die heb ik niet geschreven. Dat ging niet meer.
Zondag is het Kerstmis. Herdenking van een geboorte als teken van vernieuwing. Ik vind dat een buitengewoon schoon gedacht: ieder jaar opnieuw de kans krijgen me te vernieuwen of te verbeteren. Daar ga ik me dus nog eens over bezinnen. Daarna hoop ik het leven, fris en opgewekt en zonder bang te zijn, tegemoet te treden. Uiteraard hoop ik voor jullie hetzelfde.
ZALIG KERSTFEEST EN GELUKKIG NIEUWJAAR!
FROHE WEINHACHTEN UND EIN SCHĆNES NEUES JAHR!
JOYEUY NOĆL ET BONNE ANNĆE!
MERYY CHRISTMAS AND A HEPPY NEW YEAR!
20 reacties op “Buitengewoon schoon gedacht”
Je hebt heel goed beschreven hoe wij ons allen voelen als we horen hoe deze week Europa in het hart geraakt wordt. In Berlijn op een Kerstmarkt vindt een afschuwelijke aanslag plaats en er zijn veel slachtoffers . En men wil inderdaad dat wij allen bang zijn en onze vrijheid opofferen. De angst gaat ons regeren.
Je zette het nieuws en alle commentaren in de media uit en sloot de krant. Een heel goede reactie waar ik mezelf ook heel goed in kan vinden.
We kunnen onze ogen niet sluiten voor de wereld om ons heen maar we hebben ook recht op onze vrijheid.
Het is niet altijd eenvoudig om ” gewoon ” door te gaan met ons dagelijkse leven maar we moeten het wel doen.
Er branden nu vier adventskaarsjes in mijn kamer en in deze dagen van advent kijken we uit naar Kerstmis. Vernieuwing, feest van het licht laten we er bij stil staan en positief het nieuwe jaar ingaan.
Ingrid, ik wens je een Zalig Kerstfeest en een Gelukkig Nieuwjaar.
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel Cornelia, voor je reacties en het trouwe volgen van Rimpelingen. Fijne dagen en tot binnenkort!
LikeLike
ZALIG KERSTFEEST EN GELUKKIG NIEUWJAAR
Tss haakjes wat is granola?
LikeGeliked door 1 persoon
Ha Fernand, jij ook hƩ. Granola is een soort muesli.
LikeLike
Wij, mijn moeder en ik zijn van de week ook beginnen te filosoferen na het radiobericht over de aanslag in Berlijn. Zal de woorden van mijn moeder ( 82 ) proberen te herhalen. Vroeger waren de mensen niet zo vreed voor elkaar. Daar hadden ze toen geen tijd voor, iedereen had zo zijn zorgen. Zorgen over hoe ze de winter door moesten komen en hoe ze alle monden moesten voeden. Vroeger begon het winterweer in november en lag er sneeuw tot na kerstmis. Ze is dikwijls naar de middernachtmis gewandeld door de sneew in haar zondagse schoentjes. Ijskoude en natte voeten had ze tijdens de twee uren durende mis. De dag van vandaag kunnen ze allemaal met de auto tot aan de kerkdeur gedracht worden, maar daar zijn geen middernacht missen meer. Vroeger moesten we met hout en kolen sleuren om het huis warm te krijgen en alleen de keuken en goei kamer waren warm. Nu hebben ze centrale verwarming in het hele huis en geen winters meer. Vroeger kon men zijn huis eventjes verlaten zonder de deur te sluiten. Van de week zijn er overdag zeven inbraken geweest in enkele staten hier vandaan…in haar dorp ! Vroeger gebeurde dat in stad en s nachts. Vroeger hoorden we alleen de dingen die in een straal van enkele kilometers rond ons gebeurde. Vandaag weten we binnen enkele minuten wat er aan de hand is aan de andere kant van het land en de wereld, en meestal is het slecht nieuws. Nieuws waar ze ongelukkig van word, want nu kan het lief ( beroepssoldaat ) van haar kleindochter niet bij het kerstfeest zijn. Die en nog vele andere soldaten staan overal in Brussel op wacht, en als soldaten niet naar huis mogen komen …da betekend nie veel goeds he ! Ze heeft ook in haar ‘gazet ‘ gelezen dat er geen kerststallen meer mogen staan omdat anders gelovige zich daar aan storen…Da snapt ze niet, da is ruzie zoeken, zegt ze. Volgens haar komt er nog ne tijd dat ze alle godsdiensten afschaffen, dan is er geen reden meer om ruzie te maken. Maar die tijd gaat ze gelukkig niet meer meemaken. Ons Louiske en alle volgende kleinkinderen zullen naar Bokrijk moeten gaan om te zien hoe een dorpskerk, kapel en ne Belg er uit zagen.
Zo zie je Ingrid, je bent niet de enige die zich zorgen maakt over de toekomst.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat ik nog eens afkom om met je moeder te filosoferen. Groeten aan iedereen daar!
LikeLike
Heel mooi geschreven Ingrid!
Hoop en liefde houden ons op de been en soms is het nodig om het nieuws even uit je leven te bannen!
Tot volgend jaar en nog vele mooie columns!
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel, Ine! Voor jou ook een succesvol blogjaar!
LikeLike
Goed gezegd Ingrid! Helemaal zoals ik het ook aanvoel. Het is zo treurig wat mensen elkaar aandoen, praktisch zonder met de ogen te knipperen…..
Waar is de goedheid van de mensen naartoe?
LikeGeliked door 1 persoon
Maar goed dat onze kinderen nog genoeg vertrouwen hebben om zelf kinderen op de wereld te zetten.
LikeLike
Mooie gedachtegang, knap staaltje van time – management en besliskunde en een basis gezond verstand .
Ik blijf op mijn honger zitten voor wat betreft de rimpeling over jouw man!
Je maakt me nieuwsgierig.
Dirk
LikeGeliked door 1 persoon
En jij maakt me verlegen. Voor de rest: rimpelingen genoeg hier, van verschillende aard.
LikeLike
You never walk alone !
FIJNE EINDEJAARSWENSEN OOK VOOR FILIP
Ria en Michel
LikeGeliked door 1 persoon
Ook een schone gedachte! En ik zal het verder geven. Tot binnenkort!
LikeLike
Je hebt je hart op de juiste plaats.
Geniet van het eindejaar, en dat we je in 2017 nog veel mogen lezen!
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel! Ook voor jou en je familie mijn beste wensen! Ook nog veel succes verder met je blog!
LikeGeliked door 1 persoon
Misschien dat we daarom zo geraakt worden door de actie van kleine Tijn voor Serious Request?
Ik wens je alle goeds en vrede toe!
LikeGeliked door 1 persoon
Heb ik van gehoord, ja. Ook voor jou mijn beste wensen!
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie post.
LikeLike
Dankjewel en hopelijk tot ziens!
LikeGeliked door 1 persoon