In een restaurant in Eupen genieten we van een bourgondisch vier-gangen-menu met aangepaste wijnen. Ondertussen wisselen we met onze vrienden de laatste nieuwtjes uit. Zij hebben vier kinderen, wij drie. Stof genoeg dus om over te praten. Hoeveel energie dat vreet, nog steeds, en dan die ouders en schoonouders. Nee, onze generatie heeft het niet gemakkelijk. En misschien, hopelijk, gaan er ook nog kleinkinderen komen. Hoe zullen we daar in hemelsnaam geestelijk en lichamelijk gezond bij blijven.

Halverwege het hoofdgerecht meent mijn man te moeten laten weten dat onze hersenen vanaf ons vijftigste krimpen en dat bepaalde verbindingen geleidelijk aan worden afgebroken. Een normaal proces dat tot milde vergeetachtigheid leidt. Oh God, dan krimpen mijn hersenen al sinds, ja, hoe oud ben ik eigenlijk? En ik weet niet hoeveel ik er had! Dáarom ben ik vanmorgen zonder boeken naar de bibliotheek gereden. Dáarom kregen de witte onderbroeken in de wasmachine een roze schijn. Om nog maar te zwijgen van die handdoek die ik vergat mee te nemen naar het zwembad. Mijn zwemvriendin zag haar kans schoon en jubelde: “Ook last van Alzheimer?” En ik die dacht dat het mijn gewone verstrooidheid was.

Lichaamsbeweging en sporten zouden aftakeling van onze hersenen kunnen voorkomen. Maar, vragen we ons af tijdens het dessert, hoeveel beweging is daar nu precies voor nodig? De Dodentocht wandelen, een marathon lopen of de Mont Ventoux op fietsen, zoals veel van onze leeftijdsgenoten doen? Nee, die ambitie hebben we niet. Trouwens, dat heeft vast het omgekeerde effect. Drie keer per week een stevige avondwandeling past beter bij ons. Goed voor de relatie ook. Zwemmen is ideaal want het belast de gewrichten niet. Huishoudelijk werk, is dat eigenlijk ook bewegen? Ja, vinden wij vrouwen. Dat is niet alleen maar bewegen, ramen lappen en dweilen is zelfs sport. En seks? Is dat lichaamsbeweging, of is het sport? Mijn vriendin en ik bekijken het probleem van alle kanten. Gegeneerd kijken onze mannen rond en hopen vurig dat ze ons Vlaams hier in Eupen niet verstaan. En anders kunnen ze altijd nog doen of hun vrouwen Alzheimer hebben. Alzheimer-light.